متن عربی

39-قَالَ (علیه السلام):  لِسَانُ الْعَاقِلِ وَرَاءَ قَلْبِهِ وَ قَلْبُ الْأَحْمَقِ وَرَاءَ لِسَانِهِ‏

(2)[قال الرضي [رحمه الله تعالى‏] و هذا من المعاني العجيبة الشريفة و المراد به أن العاقل لا يطلق لسانه إلا بعد مشاورة الروية و مؤامرة الفكرة و الأحمق تسبق حذفات لسانه و فلتات كلامه مراجعة فكره و مماخضة رأيه فكأن لسان العاقل تابع لقلبه و كأن قلب الأحمق تابع للسانه‏]

(3)[قال و قد روي عنه (علیه السلام)هذا المعنى بلفظ آخر و هو قوله‏]قَلْبُ الْأَحْمَقِ فِي فِيهِ وَ لِسَانُ الْعَاقِلِ فِي قَلْبِهِ:[و معناهما واحد] [: و قد روي عنه (علیه السلام)هذا المعنى بلفظ آخر و هو قوله‏]قَلْبُ الْأَحْمَقِ فِي فِيهِ وَ لِسَانُ الْعَاقِلِ فِي قَلْبِهِ‏

متن فارسی

 امام (عليه السّلام) فرمود:

(1)زبان شخص عاقل پشت قلبش می باشد، و قلب شخص احمق پشت زبانش می باشد.

(2)و از این معانی عجیب و شریف است، منظور این است که زبان عاقل حرکت نمی کند مگر پس از مشورت نمودن با فکر و دستور عقل، ولی سخنان بی فکر احمق بر مراجعه فکر و ملاحظه اندیشه سبقت میگیرد، پس گویا که زبان عاقل تابع قلبش است، و گویا قلب احمق تابع زبانش است.

(3)از آن حضرت این معنی و مضمون با عبارت دیگر نقل شده و آن این است: قلب احمق در دهانش است، وزبان عاقل در قلبش می باشد معنی هر دو فرمایش یکی است.