متن عربی

151.و من خطبة له (علیه السلام) يحذر من الفتن‏

اللّه و رسوله‏

(1)وَ أَحْمَدُ اللَّهَ

(2)وَ أَسْتَعِينُهُ عَلَى مَدَاحِرِ الشَّيْطَانِ وَ مَزَاجِرِهِ

(3)وَ الِاعْتِصَامِ مِنْ حَبَائِلِهِ وَ مَخَاتِلِهِ

(4)وَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ

(5)وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ نَجِيبُهُ وَ صَفْوَتُهُ

(6)لَا يُؤَازَى فَضْلُهُ وَ لَا يُجْبَرُ فَقْدُهُ

(7)أَضَاءَتْ بِهِ الْبِلَادُ بَعْدَ الضَّلَالَةِ الْمُظْلِمَةِ

(8)وَ الْجَهَالَةِ الْغَالِبَةِ وَ الْجَفْوَةِ الْجَافِيَةِ

(9)وَ النَّاسُ يَسْتَحِلُّونَ الْحَرِيمَ وَ يَسْتَذِلُّونَ الْحَكِيمَ

(10)يَحْيَوْنَ عَلَى فَتْرَةٍ وَ يَمُوتُونَ عَلَى كَفْرَةٍ

التحذير من الفتن‏

(11)ثُمَّ إِنَّكُمْ مَعْشَرَ الْعَرَبِ أَغْرَاضُ بَلَايَا قَدِ اقْتَرَبَتْ

(12)فَاتَّقُوا سَكَرَاتِ النِّعْمَةِ وَ احْذَرُوا بَوَائِقَ النِّقْمَةِ

(13)وَ تَثَبَّتُوا فِي قَتَامِ الْعِشْوَةِ وَ اعْوِجَاجِ الْفِتْنَةِ

(14)عِنْدَ طُلُوعِ جَنِينِهَا وَ ظُهُورِ كَمِينِهَا

(15)وَ انْتِصَابِ قُطْبِهَا وَ مَدَارِ رَحَاهَا

(16)تَبْدَأُ فِي مَدَارِجَ خَفِيَّةٍ وَ تَئُولُ إِلَى فَظَاعَةٍ جَلِيَّةٍ

(17)شِبَابُهَا كَشِبَابِ الْغُلَامِ وَ آثَارُهَا كَآثَارِ السِّلَامِ

(18) يَتَوَارَثُهَا الظَّلَمَةُ بِالْعُهُودِ

(19)أَوَّلُهُمْ قَائِدٌ لِآخِرِهِمْ وَ آخِرُهُمْ مُقْتَدٍ بِأَوَّلِهِمْ

(20)يَتَنَافَسُونَ فِي دُنْيَا دَنِيَّةٍ وَ يَتَكَالَبُونَ عَلَى جِيفَةٍ مُرِيحَةٍ

(21)وَ عَنْ قَلِيلٍ يَتَبَرَّأُ التَّابِعُ مِنَ الْمَتْبُوعِ وَ الْقَائِدُ مِنَ الْمَقُودِ

(22)فَيَتَزَايَلُونَ بِالْبَغْضَاءِ وَ يَتَلَاعَنُونَ عِنْدَ اللِّقَاءِ

(23) ثُمَّ يَأْتِي بَعْدَ ذَلِكَ طَالِعُ الْفِتْنَةِ الرَّجُوفِ وَ الْقَاصِمَةِ الزَّحُوفِ

(24)فَتَزِيغُ قُلُوبٌ بَعْدَ اسْتِقَامَةٍ وَ تَضِلُّ رِجَالٌ بَعْدَ سَلَامَةٍ

(25) وَ تَخْتَلِفُ الْأَهْوَاءُ عِنْدَ هُجُومِهَا

(26)وَ تَلْتَبِسُ الْآرَاءُ عِنْدَ نُجُومِهَا

(27) مَنْ أَشْرَفَ لَهَا قَصَمَتْهُ وَ مَنْ سَعَى فِيهَا حَطَمَتْهُ

(28)يَتَكَادَمُونَ فِيهَا تَكَادُمَ الْحُمُرِ فِي الْعَانَةِ

(29)قَدِ اضْطَرَبَ مَعْقُودُ الْحَبْلِ وَ عَمِيَ وَجْهُ الْأَمْرِ

(30)تَغِيضُ فِيهَا الْحِكْمَةُ وَ تَنْطِقُ فِيهَا الظَّلَمَةُ

(31)وَ تَدُقُّ أَهْلَ الْبَدْوِ بِمِسْحَلِهَا وَ تَرُضُّهُمْ بِكَلْكَلِهَا

(32)يَضِيعُ فِي غُبَارِهَا الْوُحْدَانُ وَ يَهْلِكُ فِي طَرِيقِهَا الرُّكْبَانُ

(33)تَرِدُ بِمُرِّ الْقَضَاءِ وَ تَحْلُبُ عَبِيطَ الدِّمَاءِ

(34)وَ تَثْلِمُ مَنَارَ الدِّينِ وَ تَنْقُضُ عَقْدَ الْيَقِينِ

(35)يَهْرُبُ مِنْهَا الْأَكْيَاسُ وَ يُدَبِّرُهَا الْأَرْجَاسُ

(36)مِرْعَادٌ مِبْرَاقٌ كَاشِفَةٌ عَنْ سَاقٍ

(37)تُقْطَعُ فِيهَا الْأَرْحَامُ وَ يُفَارَقُ عَلَيْهَا الْإِسْلَامُ

(38)بَرِيئُهَا سَقِيمٌ وَ ظَاعِنُهَا مُقِيمٌ‏

منها

(39)بَيْنَ قَتِيلٍ مَطْلُولٍ وَ خَائِفٍ مُسْتَجِيرٍ

(40) يَخْتِلُونَ بِعَقْدِ الْأَيْمَانِ وَ بِغُرُورِ الْإِيمَانِ

(41)فَلَا تَكُونُوا أَنْصَابَ الْفِتَنِ وَ أَعْلَامَ الْبِدَعِ

(42)وَ الْزَمُوا مَا عُقِدَ عَلَيْهِ حَبْلُ الْجَمَاعَةِ وَ بُنِيَتْ عَلَيْهِ أَرْكَانُ الطَّاعَةِ

(43)وَ اقْدَمُوا عَلَى اللَّهِ مَظْلُومِينَ وَ لَا تَقْدَمُوا عَلَيْهِ ظَالِمِينَ

(44)وَ اتَّقُوا مَدَارِجَ الشَّيْطَانِ وَ مَهَابِطَ الْعُدْوَانِ

(45)وَ لَا تُدْخِلُوا بُطُونَكُمْ لُعَقَ الْحَرَامِ

(46)فَإِنَّكُمْ بِعَيْنِ مَنْ حَرَّمَ عَلَيْكُمُ الْمَعْصِيَةَ وَ سَهَّلَ لَكُمْ سُبُلَ الطَّاعَةِ

---

متن فارسی

از خطبه های آن حضرت است در اوصاف رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم)  و اخبار از حوادث مهم.

(1)و خدا را ثنا و ستایش می کنم( در بعضی از نسخه ها این جمله نیست).

(2)و از خدا یاری می خواهم بر اموری که شیطانرا طرد و نهی می کند(مرا یاری کند به انجام کارهایی که شیطان را میراند و از من منع می کند).

(3)و بر چنگ زدند بر او از دامها و حیله های شیطان.

(4)و شهادت می دهم که معبودی جز خدا نیست در حالیکه تنها و یکتاست و شریک ندارد(آین قسمت در بعض نسخه ها هست و در بعضی نیست).

(5)و شهادت می دهم که حضرت محمد بنده او، فرستاده او، و پسندیده او و برگزیده او است.

(6)فضل و بزرگواری آن حضرت برابری نمی شود، و فقدان و از دست رفتن او جبران نمی گردد.

(7)شهرها و محیط انسانی به وسیله او روشن شد پس از آنکه تاریکی گمراهی آنرا فرا گرفته بود.

(8)و بعد از نادانی که بر عقلها چیره شده ود، و درشتی و بدخلقی که حکمفرما بود.

(9)و مردم حرامها را حلال می شمردند، و اشخاص دانشمند و حکمی را ذلیل می داشتند.

(10)در فترت( در حال نبود پیمغبر ، وحی الهی ، احکام دینی) زندگی می کردند، و در حال کفر می میرند.

(11)پس شما گروه عرب نشانه تیربلاها هستید که نزدیک شده است.

(12)پس از مستی های نعمت بپرهیزید ؛ و از هلاکت عذاب بترسید.

(13)و درنگ و ثابت قدمی کنید در گرود و غبار شبهه و کم نوری، و کجی و ناهنجاری فتنه و آشوب.

(14)موقع نمایان شدن ججنین و بچه آن(فتنه) و ظاهر شدن کمین آن.

(15)و موقع نصب و پا برجا شدن قطب آن و به گردش درآمدن آسیاب آن.

(16)و راهاه و مراکز پنهان( فتنه) بوجود می آید و رشد می کند، ودرنتیجه رسوائی نمایان ببار می آورد( رسوائی و قباحت آشکار نتیجه می دهد).

(17)رشد و نموّ آن مانند رشد و نمو پس بچه است( به تدریج رشد می کند) و آثار آن مانند آثار سنگ است( با هر چه برخورد کند می شکند).

(18)نتیجه آن فتنه را که ریاست ناحق است ستمگران از یکدیگر از روی عهد و پیمان ارث می برند(چون معاویه عمرش به سر رسد وصیت و عهد می کند که پسرش یزید در جای او باشد همین طور خلفا و ملوک دیگر).

(19)اول انها پیشوای آخر آنها می باشد، و آخر آنها اقتداء کننده و پیرو اول ایشان است.

(20)در سر دنیای پست با هم رقابت می کنند و اظهار علاقه می کنند، ودر سر لاشه گندیده با هم مکش و نزاع می نند.

(21)و در اندک زمانی بیزاری کند تبعیت کننده از متبوع، و پیشوا از پیرو.

(22)پس با کینه و عداوت از هم جدا می شوند، و موقع ملاقات یکدیگر را لعنت می کنند( در شوری عبدالحرمن بن عوف طرف عثما نرا گرفته و رای به او داده علی علیه السلام را از حقش محروم نمود بعداً طوری میان ان دو عداوت داده شد که تا اخر عمر با هم قهر نموده و حرف نزدند و یکدیگر را لعن  ونفرین می کردند).

(23)پس بعد از این فتنه (مقدمات فتنه) اضطراب آورد و شکننده حمله کننده روی می آورد.

(24)پس دلهایی بعد ز استقامت کج و منحرف شود، و مردانی بعد از سلامتی گمراه می شوند.

(25)و هواها و خواهشها مختلف می شود موقع هجوم آن فتنه

(26)و رأیها و عقیده ها مشتبه می گردد موقع ظهور آن.

(27)هر کس به آن فتنه نزدیک شود او را می شکند و هر کس در ان تلاش کند او را خرد کند.

(28)مردم در آن فتنه یکدیگر را گاز می گیرند، مانند گاز گرفتن خرها یکدیگر را در گله.

(29)ریسمان گره شده(احکام محکم دین) مضطرب و پریشان می شود و روی کار( راه حق و هدایت) پوشیده می گردد.

(30)حکمت و موعظه در آن کاسته می شود، و ستمگران در ان سخن می گویند و زبان می گشایند.

(31)و بادیه نشینها را با سوهان خود خرد می کنند، وبا سینه خود آنها را میکوبد.

(32)در گرد و غبار آن فتنه اشخاص تنها و بی کس( یا یگانه ها) ضایع می شوند، و در راه آن سواران(دلیران و شجاعان) هلاک می گردند.

(33)با تلخی قضا وارد می گرد، و خونهای تازه می دوشد.

(34)در ان فتنه نشانه های دین رخنه می بیند، گره های یقین گشوده می شود.

(35)اشخاص زیرک از آن می گریزند، و اشخاص پلید آنرا داره می کنند.

(36)دارای رعد وبرق است و در تلاش می باشد.

(37)رشته خویشاوندی در آن قطع می شود ، و در آن مردم از اسلام دور و جدا می شوند.

(38)بهبودان آن بیمارند( آنهایی که خود را پاک و سالم می پندارند آلوده اند) و کوچ کنندگان آن(آنهایی که خیال می کنند خود را از فتنه کنار کشیده اند) در فتنه اقامت دارند.

از آن خطبه است درباره حال مومنان در فتنه و وظیفه آنان.

(39)مومنان بعضی کشته وخونش بهدر رفته اند، و بعضی ترسان و هراسان در جستجوی امان و پناهگاه می باشند.

(40)و ایشان را فریب می دهند( فتنه گران مومنان را می فریبند) با بستن پیمانها و سوگندها و یا فریب دین و ایمان.

(41)پس از نشانه ها و رهبران فتنه ها و پرچمهای بدعتها نباشید.

(42)و ملازم باشید به آنچه ریسمان جماعت به ان بسته شده و پایه های اطاعت بر آن بنا و ساخته شد هاست.

(43)و پیش خدا مطلوم بروید و ظالم نروید( اکرامر دائر باشد بین ظالم بودن و مشلوم بودن مظلومیت را اخیتیار کنید).

(44)از پله ها و راههای شیطان و فرودگاههای ظلم و ستم بپرهیزید.

(45)و به شکم های خود حرامهای کم وارد نکنید( تاچه رسد به حرامهای زیاد).

(46)زیرا شما زیر نظر کسی هستید که گناه و نافرمانی بر شما حرام نموده، و راه اطاعت و فرمانبری را برای شما آسان کرده است.

قبلی [1] بعدی [2]