(1)و قد رأى الحسن ابنه (علیه السلام)يتسرع إلى الحرب
(2)امْلِكُوا عَنِّي هَذَا الْغُلَامَ لَا يَهُدَّنِي
(3)فَإِنَّنِي أَنْفَسُ بِهَذَيْنِ يَعْنِي الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ (علیه السلام)عَلَى الْمَوْتِ
(4)لِئَلَّا يَنْقَطِعَ بِهِمَا نَسْلُ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم).
(5)[قال السيد الشريف قوله (علیه السلام) املكوا عني هذا الغلام من أعلى الكلام و أفصحه]
(2)از جانب و اشاره من این جوان را مالک شوید(از مباشرت جنگ نگهدارید) تا مرا نشکند(ناراحت و نگران نکند).
(3)چون من به این دو جوان(یعنی حسن و حسین علیهما السلام) از مرگ بخل می ورزم(روا نمیدارم).
(4)تا با مرگ ایشان نسل رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم قطع نشود.
(5)سید رضی میفرماید:فرمایش آن حضرت «املکوا عنّی...» از عالیترین و فصیحترین سخن است.
قبلی [1] بعدی [2]Links
[1] https://farsi.balaghah.net/node/7741
[2] https://farsi.balaghah.net/node/7739