(1)بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِكَ مَا لَمْ يَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَيْرِكَ
(2)مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الْإِنْبَاءِ وَ أَخْبَارِ السَّمَاءِ
(3)خَصَّصْتَ حَتَّى صِرْتَ مُسَلِّياً عَمَّنْ سِوَاكَ
(4)وَ عَمَّمْتَ حَتَّى صَارَ النَّاسُ فِيكَ سَوَاءً
(5)وَ لَوْ لَا أَنَّكَ أَمَرْتَ بِالصَّبْرِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْجَزَعِ لَأَنْفَدْنَا عَلَيْكَ مَاءَ الشُّئُونِ
(6)وَ لَكَانَ الدَّاءُ مُمَاطِلًا وَ الْكَمَدُ مُحَالِفاً وَ قَلَّا لَكَ
(7)وَ لَكِنَّهُ مَا لَا يُمْلَكُ رَدُّهُ وَ لَا يُسْتَطَاعُ دَفْعُهُ
(8)بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي اذْكُرْنَا عِنْدَ رَبِّكَ وَ اجْعَلْنَا مِنْ بَالِكَ.
(2)از قبیل پیامبری و خبرهای گذشته و آینده و اخبار آسمانی.
(3)مصیبت تو خصوصی و مخصوص خاندانت شد بطوری که از سایر مصیبتها تسلی داده و آنها را از یاد ما بردی.
(4)و مصیبت تو عمومی هم شد تا آنکه مردم مسلمان در ماتم تو یکسان شدند.
(5)و اگر تو امر به صبر نکرده بودی، و از ناله و بیتابی نهی ننمودی هر آینه چشمها را در مرگ تو تمام میکردیم.
(6)و درد دیر بهبود و غم و غصه همراه و همیشگی بود، و این دو در فراق تو اندک میباشد.
(7)ولی آن(مرگ) چیزی است که ردّ آن در دست ما نیست، و دفع آن ممکن نمیباشد.
(8)پدر و مادرم فدای تو ما را نزد پروردگار بیاد بیاور، و ما را در خاطرت نگاه دار.
قبلی [1] بعدی [2]Links
[1] https://farsi.balaghah.net/node/7619
[2] https://farsi.balaghah.net/node/7617