خطبه ی از آن حضرت در فضیلت پیامبر (صلى الله عليه و آله و سلم)و قرآن کریم، و عاقبت و خیم بنی امیه
خداوند پیامبر بیش از را هنگامی فرستاد که میان آمدن پیامبران فاصله افتاده بود، و امت ها در خوابی دراز فرورفته، و رشته های استوار آیین الهی گسسته بود.
ان حضرت کتابی آورد که کتابهای آسمانی پیشین را تصدیق داشت و نوری که می بایست آن را کتابی آورد که کتاب های آسمانی پیشین پی گرفت. این همان قرآن است، پس آن را به سخن آورید، و هرگز سخن نگوید، ولی من شما را از آن خبر می دهم.
آگاه باشید که علم حوادث آینده، و سرگذشت رخداده ای گذشته، و درمان دردهای شما، و مایه های نظم امورتان در آن نهفته است. دولت بنی امیه
در آن هنگام خانه ای گلین یا خیمه ای پشمین نماند جز آنکه ستمکاران غــم اندوه را به آن در آورند، و خشم و کین را در آن راه دهند. در آن روزگار برای مردم نه عادر پذیری در آسمان باقی خواهد ماند و نه یاوری در زمین.
زیرا شما نا اهلان را برای حکومت برگزیدید، و ان را در غیر آبشخوار خود درآوردید، و به زودی خداوند دمار از ستمکاران برخواهد آورد، لقمه به لقمه و جرعه به جرعه، لقمه های تلخ و شرنگ های ، کشنده به کامشان خواهد ریخت،و از درون جامه ی ترسی و وحشت، و از برون جامه ی شمشیر و خون بر اندامشان خواهد پوشاند.
بی گمان آنان مرکب خطاها و شترهای بارکش گناهانند سوگند می خورم، باز هم سوگند می خورم که بنی امیه پس از من چنان دستخوش آشوب گردند که حکومت را مانند خلط سینه قی می کنند، و تا شب و روز در گردش است دیگر هیچگاه طعم و مزه ی آن را نخواهند چشید!