متن عربی

48.و من خطبة له (علیه السلام):عند المسير إلى الشام قيل إنه خطب بها و هو بالنخيلة خارجا من الكوفة إلى صفين‏

1.      الْحَمْدُ لِلَّهِ كُلَّمَا وَقَبَ لَيْلٌ وَ غَسَقَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ كُلَّمَا لَاحَ نَجْمٌ وَ خَفَقَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ غَيْرَ مَفْقُودِ الْإِنْعَامِ وَ لَا مُكَافَإِ الْإِفْضَالِ.

2.      أَمَّا بَعْدُ فَقَدْ بَعَثْتُ مُقَدِّمَتِي وَ أَمَرْتُهُمْ بِلُزُومِ هَذَا الْمِلْطَاطِ حَتَّى يَأْتِيَهُمْ أَمْرِي .

3.      وَ قَدْ رَأَيْتُ أَنْ أَقْطَعَ هَذِهِ النُّطْفَةَ إِلَى شِرْذِمَةٍ مِنْكُمْ مُوَطِّنِينَ أَكْنَافَ دِجْلَةَ فَأُنْهِضَهُمْ مَعَكُمْ إِلَى عَدُوِّكُمْ وَ أَجْعَلَهُمْ مِنْ أَمْدَادِ الْقُوَّةِ لَكُمْ‏.

قال السيد الشريف أقول يعني (علیه السلام)بالملطاط هاهنا السمت الذي أمرهم بلزومه و هو شاطئ الفرات و يقال ذلك أيضا لشاطئ البحر و أصله ما استوى من الأرض و يعني بالنطفة ماء الفرات و هو من غريب العبارات و عجيبها

متن فارسی

از یک خطبه ی آن حضرت به هنگام رفتن به جنگ  شامی آن گفته اند:این خطبه را در نخیله ایراد فرمود هنگامی که از کوفه به سوی صقین بیرون رفت

1. سپاس وستایش خدا را هر گاه شبی در آید و همه جا را سیاهپوش کند،و سپاس و ستایش خدا را هر گاه ستاره ای بدرخشد و خاموش شود،و سپاس و ستایش خدا را که نعمت او از دست رفتنی نیست و بخشش او جبران کردنی نباشد.
2. اما بعد ،من طلیعه ی لشکرم را فرستادم و فرمان دادم که در ساحل این رود بمانند تا فرمان تازه ام برسد .
3. و به نظرم رسید که از این رود بگذرم وبه گروهی اندک از شما که در اطراف دجله ساکنند (اهل مدائن)بپیوندم وآنان را به همراه شما به سوی دشمن بر انگیزم واز نیروهای کمکی شما سازم.

 مؤلف :منظور امام علیه السلام از ملطاط همان سمتی است که آنان را فرمان داد انجا بمانند و آن ساحل فرات است.به ساحل دریا مرطاط گویند ،ئاصل آن به معناای زمین صاف و هموار است.ومقصود از نطفه آب فرات است ،و این از عبارات عجیب و غریب است (که کمتر شنیده شده ).