متن عربی

209.و من كلام ((له (علیه السلام):بالبصرة و قد دخل على العلاء بن زياد الحارثي و هو من أصحابه  يعوده، فلما رأى سعة داره قال:

1. مَا كُنْتَ تَصْنَعُ [بِسَعَةِ] بِسِعَةِ هَذِهِ الدَّارِ فِي الدُّنْيَا [أَمَا] وَ أَنْتَ إِلَيْهَا فِي الْآخِرَةِ كُنْتَ أَحْوَجَ وَ بَلَى إِنْ شِئْتَ بَلَغْتَ بِهَا الْآخِرَةَ تَقْرِي فِيهَا الضَّيْفَ وَ تَصِلُ فِيهَا الرَّحِمَ وَ تُطْلِعُ مِنْهَا الْحُقُوقَ مَطَالِعَهَا فَإِذاً أَنْتَ قَدْ بَلَغْتَ بِهَا الْآخِرَةَ .

فَقَالَ لَهُ الْعَلَاءُ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ أَشْكُو إِلَيْكَ أَخِي عَاصِمَ بْنَ زِيَادٍ

2. قَالَ وَ مَا لَهُ قَالَ لَبِسَ الْعَبَاءَةَ [الْعَبَاءَ] وَ تَخَلَّى [مِنَ‏] عَنِ الدُّنْيَا قَالَ عَلَيَّ بِهِ فَلَمَّا جَاءَ قَالَ:
3. يَا عُدَيَّ نَفْسِهِ لَقَدِ اسْتَهَامَ بِكَ الْخَبِيثُ أَمَا رَحِمْتَ أَهْلَكَ‏ وَ وَلَدَكَ أَتَرَى اللَّهَ أَحَلَّ لَكَ الطَّيِّبَاتِ وَ هُوَ يَكْرَهُ أَنْ تَأْخُذَهَا أَنْتَ أَهْوَنُ عَلَى اللَّهِ مِنْ ذَلِكَ .

قَالَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ هَذَا أَنْتَ فِي خُشُونَةِ مَلْبَسِكَ وَ جُشُوبَةِ مَأْكَلِكَ

4. قَالَ وَيْحَكَ إِنِّي لَسْتُ كَأَنْتَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى فَرَضَ عَلَى أَئِمَّةِ [الْحَقِ‏] الْعَدْلِ أَنْ يُقَدِّرُوا أَنْفُسَهُمْ بِضَعَفَةِ النَّاسِ كَيْلَا يَتَبَيَّغَ بِالْفَقِيرِ فَقْرُهُ‏.

متن فارسی

از یک سخن آن حضرت در بصره، هنگامی که برای عیادت یکی از یاران خود به نام علاء بن زیاد حارثی بر او وارد شد، و چون خانه  ی  بزرگ و باشکوه او را دید، فرمود:

1. تو را با این خانه ی  بزرگ و با شکوه در دنیا چه کار، با آنکه در آخرت به داشتن چنین خانه  ای نیازمندتری؟! البته چرا، اگر بخواهی می توانی با همین هم آخرتت را دریایی: در این خانه  از مهمان پذیرایی کنی، و در آن به خویشانت رسیدگی کنی، و حقوقی را که بر عهده داری از آن به ظهور رسانی، که در این صورت آخرتت را دریافته ای، علاء گفت: ای امیرمؤمنان، از برادرم عاصم بن زیاد به شما شکایت دارم.
2. فرمود: مگر چه کرده است؟ گفت: عبایی زبر پوشیده و ترک دنیا کرده. فرمود: او را نزد من آورید. وقتی که آمد به او چنین فرمود:
3. ای دشمنک خود، بدون شک شیطان پلید تو را دست انداخته! آیا به زن و فرزندت رحم نکردی!

به گمانت خداوند چیزهای خوب و پاکیزه را بر تو حلال کرده ولی خوش ندارد که از آنها بهره مند شوی؟! تو در نظر خداوند کمتر از آنی که بخواهد بر تو سخت گیرد! گفت: ای امیرمؤمنان، خودت هم که لباست زبر و خوراکت خشک و نامطبوع است!

4. فرمود بیچاره ! من مانند تو نیستم؛ خداوند بر پیشوایان عادل واجب گردانیده که خود را با مردم ضعیف و تنگدست برابر دارند، تا فقر و تنگدستی فقیر بر او فشار نیآورد.