4.از یک خطبه آن حضرت که از شیوا ترین سخنان ایشان است در پند واندرز مردم و راهنمایی آنان از گمراهی گویند : این خطبه را پس از کشته شدن طلحه و زبیر ایراد فرموده است
شما در تاریکی فتنه ها به یاری ما راه یافتید وبه اوج برتری رسیدید ، وبه وسیله ی ما از تاریکی شب در آمدید.
گران باد گوشی که ندای پند واندرز را نفهمد! و چگونه صدای آرام را بشنود کسی که آوای بلند گوش او را کر نموده است؟! محکم باد دلی که (ازخوف خدا) از تپش نمی ایستد !
پیوسته در انتظار عواقب پیمان شکنی شما بودم و سیمای فریب خوردگان را در چهره شما می دیدم .
پوشش ظاهری دین که بر تن داشتید مرا از تعرض به شما در پوشاند ، ونیت راستینم مرا به نهان شما بینا ساخت.
برای آوردن شما به راه راست بر سر پیچ وخم های انحراف ایستادم ،آن گاه که گرد هم می آمدید و راهنما نداشتید و در طلب آب چاه می می کندید وبه آب نمی رسیدید .
امرو ز اسرار زبان بسته را برایتا ن با زبان گویا به سخن می آورم . آن که از پیروی من باز ماند عقل از سرش پریده است !
از زمانی که حق را به من نمایاینده اند در آن تردید نکرده ام ،)بنا بر این وحشتم از خودم نیست ، چنانکه(موسی)هنگام برخورد با ساحران(بر خودش احساس ترس نکرد، بلکه از پیروی نادانان ودولت های گمراه بیم داشت .
امروز ما و شما بر سر دوراهی حق و باطل قرار داریم)ما حقیم و شما باطل(.البته کسی که به وجود آب اطمینان دارد تشنه نمی ماند.