متن عربی

232.و من خطبة له (علیه السلام):يحمد اللّه و يثني على نبيه و يعظ بالتقوى‏

حمد اللّه‏

(1)أَحْمَدُهُ شُكْراً لِإِنْعَامِهِ وَ أَسْتَعِينُهُ عَلَى وَظَائِفِ حُقُوقِهِ

(2)عَزِيزَ الْجُنْدِ عَظِيمَ الْمَجْدِ

الثناء على النبي‏

(3)وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ دَعَا إِلَى طَاعَتِهِ

(4)وَ قَاهَرَ أَعْدَاءَهُ جِهَاداً عَنْ دِينِهِ

(5)لَا يَثْنِيهِ عَنْ ذَلِكَ اجْتِمَاعٌ عَلَى تَكْذِيبِهِ وَ الْتِمَاسٌ لِإِطْفَاءِ نُورِهِ‏

العظة بالتقوى‏

(6)فَاعْتَصِمُوا بِتَقْوَى اللَّهِ فَإِنَّ لَهَا حَبْلًا وَثِيقاً عُرْوَتُهُ

(7)وَ مَعْقِلًا مَنِيعاً ذِرْوَتُهُ

(8)وَ بَادِرُوا الْمَوْتَ وَ غَمَرَاتِهِ

(9)وَ امْهَدُوا لَهُ قَبْلَ حُلُولِهِ وَ أَعِدُّوا لَهُ قَبْلَ نُزُولِهِ

(10)فَإِنَّ الْغَايَةَ الْقِيَامَةُ

(11)وَ كَفَى بِذَلِكَ وَاعِظاً لِمَنْ عَقَلَ وَ مُعْتَبَراً لِمَنْ جَهِلَ

(12)وَ قَبْلَ بُلُوغِ الْغَايَةِ مَا تَعْلَمُونَ مِنْ ضِيقِ الْأَرْمَاسِ وَ شِدَّةِ الْإِبْلَاسِ (13)وَ هَوْلِ الْمُطَّلَعِ وَ رَوْعَاتِ الْفَزَعِ

(14)وَ اخْتِلَافِ الْأَضْلَاعِ وَ اسْتِكَاكِ الْأَسْمَاعِ

(15)وَ ظُلْمَةِ اللَّحْدِ وَ خِيفَةِ الْوَعْدِ

(16)وَ غَمِّ الضَّرِيحِ وَ رَدْمِ الصَّفِيحِ

(17)فَاللَّهَ اللَّهَ عِبَادَ اللَّهِ

(18)فَإِنَّ الدُّنْيَا مَاضِيَةٌ بِكُمْ عَلَى سَنَنٍ وَ أَنْتُمْ وَ السَّاعَةُ [السَّاعَةَ] فِي قَرَنٍ

(19)وَ كَأَنَّهَا قَدْ جَاءَتْ بِأَشْرَاطِهَا وَ أَزِفَتْ بِأَفْرَاطِهَا

(20)وَ وَقَفَتْ بِكُمْ عَلَى صِرَاطِهَا

(21)وَ كَأَنَّهَا قَدْ أَشْرَفَتْ بِزَلَازِلِهَا وَ أَنَاخَتْ بِكَلَاكِلِهَا

(22)وَ انْصَرَمَتِ [انْصَرَفَتِ‏] الدُّنْيَا بِأَهْلِهَا وَ أَخْرَجَتْهُمْ مِنْ حِضْنِهَا (23)فَكَانَتْ كَيَوْمٍ مَضَى أَوْ شَهْرٍ انْقَضَى

(24)وَ صَارَ جَدِيدُهَا رَثّاً وَ سَمِينُهَا غَثّاً

(25)فِي مَوْقِفٍ ضَنْكِ الْمَقَامِ وَ أُمُورٍ مُشْتَبِهَةٍ عِظَامٍ

(26)وَ نَارٍ شَدِيدٍ كَلَبُهَا عَالٍ لَجَبُهَا

(27)سَاطِعٍ لَهَبُهَا مُتَغَيِّظٍ زَفِيرُهَا مُتَأَجِّجٍ سَعِيرُهَا

(28)بَعِيدٍ خُمُودُهَا ذَاكٍ وُقُودُهَا مَخُوفٍ  وَعِيدُهَا

(29)عَمٍ قَرَارُهَا مُظْلِمَةٍ أَقْطَارُهَا

(30)حَامِيَةٍ قُدُورُهَا فَظِيعَةٍ أُمُورُهَا

(31)وَ سِيقَ الَّذِينَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَراً

(32)قَدْ أُمِنَ الْعَذَابُ وَ انْقَطَعَ الْعِتَابُ

(33)وَ زُحْزِحُوا عَنِ النَّارِ وَ اطْمَأَنَّتْ بِهِمُ الدَّارُ وَ رَضُوا الْمَثْوَى وَ الْقَرَارَ

(34)الَّذِينَ كَانَتْ أَعْمَالُهُمْ فِي الدُّنْيَا زَاكِيَةً وَ أَعْيُنُهُمْ بَاكِيَةً

(35)وَ كَانَ لَيْلُهُمْ فِي دُنْيَاهُمْ نَهَاراً تَخَشُّعاً وَ اسْتِغْفَارًا

(36)وَ كَانَ نَهَارُهُمْ لَيْلًا تَوَحُّشاً وَ انْقِطَاعاً

(37)فَجَعَلَ اللَّهُ لَهُمُ الْجَنَّةَ مَآباً وَ الْجَزَاءَ ثَوَاباً

(38)وَ كانُوا أَحَقَّ بِها وَ أَهْلَها

(39)فِي مُلْكٍ دَائِمٍ وَ نَعِيمٍ قَائِمٍ

(40)فَارْعَوْا عِبَادَ اللَّهِ مَا بِرِعَايَتِهِ يَفُوزُ فَائِزُكُمْ

(41)وَ بِإِضَاعَتِهِ يَخْسَرُ مُبْطِلُكُمْ

(42)وَ بَادِرُوا آجَالَكُمْ بِأَعْمَالِكُمْ

(43)فَإِنَّكُمْ مُرْتَهَنُونَ بِمَا أَسْلَفْتُمْ وَ مَدِينُونَ بِمَا قَدَّمْتُمْ

(44)وَ كَأَنْ قَدْ نَزَلَ بِكُمُ الْمَخُوفُ فَلَا رَجْعَةً تَنَالُونَ [تُنَالُونَ‏] وَ لَا عَثْرَةً تُقَالُونَ

(45)اسْتَعْمَلَنَا اللَّهُ وَ إِيَّاكُمْ بِطَاعَتِهِ وَ طَاعَةِ رَسُولِهِ

(46)وَ عَفَا عَنَّا وَ عَنْكُمْ بِفَضْلِ رَحْمَتِهِ

(47)الْزَمُوا الْأَرْضَ وَ اصْبِرُوا عَلَى الْبَلَاءِ

(48)وَ لَا تُحَرِّكُوا بِأَيْدِيكُمْ وَ سُيُوفِكُمْ فِي هَوَى أَلْسِنَتِكُمْ

(49)وَ لَا تَسْتَعْجِلُوا بِمَا لَمْ يُعَجِّلْهُ اللَّهُ لَكُمْ‏

(50)فَإِنَّهُ مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ عَلَى فِرَاشِهِ وَ هُوَ عَلَى مَعْرِفَةِ حَقِّ رَبِّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ مَاتَ شَهِيداً

(51)وَ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ‏

(52)وَ اسْتَوْجَبَ ثَوَابَ مَا نَوَى مِنْ صَالِحِ عَمَلِهِ

(53)وَ قَامَتِ النِّيَّةُ مَقَامَ إِصْلَاتِهِ لِسَيْفِهِ

(54)فَإِنَّ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ مُدَّةً وَ أَجَلًا.

---

متن فارسی

232. از خطبه ­های آن حضرت است در موعظه مردم و سفارش آنها به تقوی و رعایت وظایف دینی.

(1)خدا را حمد میکنیم برای شکر نمودن از احسان او، و او را بیاری می­خواهیم در ادا نمودن وظایف حقوق او.

(2)خدایی که سپاهیان او عزیز و غیر مغلوب است، ومجد و جلالت او بزرگ است.

(3)وشهادت میدهم که حضرت محمد بنده و فرستاده او است که مردم را به اطاعت خدا دعوت نمود.

(4)و بر دشمنان خدا غلبه نمود با جهاد و دفاع نمودن از دین خدا.

(5)او را از تبلیغ دین و جهاد در راه آن منصرف ساخت اتفاق نمودن مردم بر تکذیب او، و کوشش نمودن بر خاموش کردن نور او.

(6)به تقوای الهی چنگ بزنید که آنرا ریسمانی است که دستگیره آن مورد وثوق و اطمینان است.

(7)و حصاری است که بلندای آن بی­نفوذ است.

(8)و بر مرگ و سختیهای آن پیشی گیرید.

(9)و آماده آن باشید پیش از آمدنش، و برای آن تهیه و تدارک کنید پیش از نازل شدنش.

(10)چون غایت و منزل نهایی قیامت است.

(11)و این موعظه نمودن کافی است برای کسی که تعقل کند، و جای عبرت گرفتن است برای کسی که نادان است.

(12)و پیش از رسیدن به منزل نهایی چیزهایی است که میدانید، ازقبیل تنگی قبرها، و نومیدی شدید.

(13)و هول و هراس زمان آگاه شدن به اوضاع آخرت، و انواع و اقسام ترس.

(14)و در اثر فشار بهم فشردن دنه­ها، و کر شدن گوشها در اثر صداهای هولناک.

(15)و تاریکی لحد و ترس و هراس وعده­های عذاب.

(16)و غصه و ناراحتی قبر، و سد و حائل شدن سنگ و خاک.

(17)پس خدا را خدا را ای بندگان خدا.

(18)زیرا که دنیا شما را به یک راه و سریقه عبور میدهد(یک طور رفتار می­کند) و شما و قیمات بسته به یک ریسمانید(نزدیک هستید).

(19)و گویا که قیامت با علایم و نشانه­هایش آمده است، و با پیشروها و مقدماتش نزدیک شده است.

(20)و شما را در صراطش نگهداشته است.

(21)و گویا که قیامت با زلزله­هایش نزدیک شده، و سنه­اش را مانند شتر بر زمین نهاده(برقرار شده است).

(22)و دنیا با اهلش قطع نموده و آنها را از آغوشش بیرون انداخته است.

(23)پس دنیا در نظر آنان مانند روز گذشته و یا ماه پایان یافته شده است(ّبه نظر آنها کوتاه آمده است).

(24)و تازه­های آن کهنه، و فربه­های آن لاغر شده است.

(25)در توقفگاهی که محل اقامت آن تنگ است وبا کارهایی که نامعلوم و بزرگ است.

(26)و در آتشی که حمله آن شدید، و سرو صدای آن بلند است.

(27)شراره آن بالا رونده، و صدای آن خشم آلود، و آتش آن افزوده است.

(28)خاموش شدن آن دیر، و هیزم آن پرشعله، و تهدیدهای آن ترسناک است.

(29)ته آن ناپیدا، و اطراف آن تاریک است.

(30)دیگهای آن بسیار داغ است، و کارهای آن دردناک و رسواکننده است.

(31)و رانده و کشیده میشوند کسانی که از پروردگارخود تقوی نمودند بسوی بهشت دسته دسته- سوره زمر آیه 37.

(32)در حالی­که از عذاب درامانند، و سرزنش قطع شده­است.

(33)و از آتش دور شده­اند ، و خانه آنها با امنیت شده و از منزل و قرارگاه خود راضی و خوشنود شده­اند.

(34)آنهایی عملهایی آنها پاک و چشمهای آنان گریان بود.

(35)و شبهای آنها در دنیا روز بود از جهت خشوع و طلب آمرزش.

(36)و روزهای آنها شب بود بخاطر ترس و دوری از نمودن.

(37)پس خدا برای آنها بهشت را محل بازگشت،و پاداش عمل را ثواب و عاید قرار داد.

(38)درحالی­که به آن سزاوار و اهل آن بودند.

(39)در سلطنت جاودانه و نعمتهای پایدار و برپا.

(40)پس بندگان خدا رعایت کنید چیزهایی را که با رعایت آن کامیابان شما کامیاب میشوند.

(41)و با ضایع نمودن اشخاص باطل شما زیانکار میشوند(و آن عبارت است از تقوای و اعمال صالحه).

(42)و با عملهای نیک خود بر اجلهای خود پیشی گیرید.

(43)زیرا که شما در گرو کارهایی هستید که از پیش فرستاده اید، و پاداش داده خواهید شد با چیزهایی از پیش فراهم نمود­اید.

(44)و گویا که آن امر ترسناک(مرگ) بر شما نازل شده، پس نه اجازه بازگشت بدست می­آورید و نه لغزشها بخشوده می­شود.

(45)خدا ما را در اطاعت خود و اطاعت پیمغبرش بکار برد.

(46)و از ما و شما درگذرد با فضل و رحمت خود.

(47)ملازم زمین باشید(در فتنه­ها و آشوبها وارد نشوید)و بر بلا و گرفتاریها صبر کنید.

(48)و دستها و شمشیرهای خود را در خوای زبانتان( نیتها و هدفهای انسانی) بحرکت درنیاورید.

(49)و اظهار عجله نکنید درباره آنچه خدا آنرا برای شما زودرس مقرر نداشته است.

(50)زیرا هرکس از شما در رختخوابش بمیرد درحالی­که به حق پروردگارش، و حق پیمغبرش و رسولش و حق اهل بیت او شناخت و آشنایی داشته باشد شهید مرده است.

(51)و اجر و مزد او بر عهده خدا است.

(52)و مستحق ثواب آن چیزی است که نیّت داشت از عمل شایسته خود.

و مستحق ثواب آن چیزی است که نیّت داشت از عمل شایسته خود.

(53)و نیّت او بجای و بمنزله شمشیر کشیدن او میشود.

(54)چون برای هر چیزی مدتی و پایانی است.

قبلی [1] بعدی [2]