متن عربی

57. و من كتاب له (علیه السلام)  إلى أهل الكوفة عند مسيره من المدينة إلى البصرة

(1)أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي خَرَجْتُ [عَنْ‏] مِنْ حَيِّي هَذَا إِمَّا ظَالِماً وَ إِمَّا مَظْلُوماً وَ إِمَّا بَاغِياً وَ إِمَّا مَبْغِيّاً عَلَيْهِ

(2)وَ [أَنَا] إِنِّي أُذَكِّرُ اللَّهَ مَنْ بَلَغَهُ كِتَابِي هَذَا لَمَّا نَفَرَ إِلَيَّ

(3)فَإِنْ كُنْتُ مُحْسِناً أَعَانَنِي وَ إِنْ كُنْتُ مُسِيئاً اسْتَعْتَبَنِي‏.

متن فارسی

از نامه های آن حضرت است به اهل کوفه هنگامی که از مدینه بسوی بصره می رفت.

(1)پس از ستایش و صلوات من از میان قبیله ام خارج شده ام یا ظالم هستم و یا مظلوم، یا تجاوزگرم، یا مورد تجاوز واقع شده ام.

(2)من خدا را بیاد کسی می آورم که این نامه من بدست او میرسد که بسوی من حرکت کند.

(3)پس اگر نیکوکار باشم یاریم کند، و اگر بدکار باشم از من درخواست بازگشت و خوشنودی خواهی کند.