276-قَالَ (علیه السلام): اللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ أَنْ تُحَسِّنَ [تَحْسُنَ] فِي لَامِعَةِ الْعُيُونِ عَلَانِيَتِي وَ تُقَبِّحَ [تَقْبُحَ] فِيمَا أُبْطِنُ لَكَ سَرِيرَتِي مُحَافِظاً عَلَى رِثَاءِ [رِيَاءِ] النَّاسِ مِنْ نَفْسِي بِجَمِيعِ مَا أَنْتَ مُطَّلِعٌ عَلَيْهِ مِنِّي فَأُبْدِيَ لِلنَّاسِ حُسْنَ ظَاهِرِي وَ أُفْضِيَ إِلَيْكَ بِسُوءِ عَمَلِي تَقَرُّباً إِلَى عِبَادِكَ وَ تَبَاعُداً مِنْ مَرْضَاتِكَ.
و درود خدا بر او ، فرمود : خداوندا، به تو پناه می آورم از اینکه ظاهرم در دیدگان روشن مردم نیکو جلوه کند و باطنم در آنچه پنهان می دارم در نزد تو زشت باشد، در حالی که برای خودنمایی به مردم به چیزهایی ظاهرسازی کنم که تو بر حقیقت حال من در آن موارد آگاه تری؛ پس ظاهر نیکوی خود را برای مردم آشکار کنم ولی اعمال بدم را نزد تو آورم، تا به بندگانت نزدیکی جویم و از خشنودی تو دور گردم.
قبلی [1] بعدی [2]Links
[1] https://farsi.balaghah.net/node/6685
[2] https://farsi.balaghah.net/node/6687