191- وَ قَالَ ( عليه السلام ) : إِنَّمَا الْمَرْءُ فِي الدُّنْيَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ الْمَنَايَا وَ نَهْبٌ تُبَادِرُهُ الْمَصَائِبُ وَ مَعَ كُلِّ جُرْعَةٍ شَرَقٌ وَ فِي كُلِّ أَكْلَةٍ غَصَصٌ وَ لَا يَنَالُ الْعَبْدُ نِعْمَةً إِلَّا بِفِرَاقِ أُخْرَى وَ لَا يَسْتَقْبِلُ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا بِفِرَاقِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ فَنَحْنُ أَعْوَانُ الْمَنُونِ وَ أَنْفُسُنَا نَصْبُ الْحُتُوفِ فَمِنْ أَيْنَ نَرْجُو الْبَقَاءَ وَ هَذَا اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ لَمْ يَرْفَعَا مِنْ شَيْ ءٍ شَرَفاً إِلَّا أَسْرَعَا الْكَرَّةَ فِي هَدْمِ مَا بَنَيَا وَ تَفْرِيقِ مَا جَمَعَا.
و درود خدا بر او ، فرمود:آدمی در دنیا هدفی است که تیرهای مرگ بر جانش می نشینند، و کالایی است که رنجها و مصیبت ها برای ربودنش پیشدستی می کنند. هر جرعهٔ آبش در گلو بجهد و هر لقمه اش گلوگیر شود. هیچ بنده ای نعمتی را به چنگ نیاورد جز آنکه نعمتی دیگر را دست بدهد، و به استقبال روزی از روزهای عمرش نرود جز آنکه روزی از عمرش را سپری سازد. پس ما یاران مرگ هستیم و جان های ما هدف انواع نابودی هاست. پس چگونه به زندگی جاوید در این جهان امید بندیم با آنکه این شب و روز بنایی برنیاورند جز آنکه در ویرانی آنچه ساخته و پریشانی آنچه فراهم آورده اند بشتابند.
قبلی [1] بعدی [2]Links
[1] https://farsi.balaghah.net/node/6399
[2] https://farsi.balaghah.net/node/6396