متن عربی

143- و من کلام  له (علیه السلام):
فناء الدنیا
أَیهَا النَّاسُ إِنَّمَا أَنْتُمْ فِی هَذِهِ الدُّنْیا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِیهِ الْمَنَایا مَعَ کلِّ جَرْعَةٍ شَرَقٌ وَ فِی کلِّ أَکلَةٍ غَصَصٌ لَا تَنَالُونَ مِنْهَا نِعْمَةً إِلَّا بِفِرَاقِ أُخْرَی وَ لَا یعَمَّرُ مُعَمَّرٌ مِنْکمْ یوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا بِهَدْمِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ وَ لَا تُجَدَّدُ لَهُ زِیادَةٌ فِی أَکلِهِ إِلَّا بِنَفَادِ مَا قَبْلَهَا مِنْ رِزْقِهِ وَ لَا یحْیا لَهُ أَثَرٌ إِلَّا مَاتَ لَهُ أَثَرٌ وَ لَا یتَجَدَّدُ لَهُ جَدِیدٌ إِلَّا بَعْدَ أَنْ یخْلَقَ لَهُ جَدِیدٌ وَ لَا تَقُومُ لَهُ نَابِتَةٌ إِلَّا وَ تَسْقُطُ مِنْهُ مَحْصُودَةٌ وَ قَدْ مَضَتْ أُصُولٌ نَحْنُ فُرُوعُهَا فَمَا بَقَاءُ فَرْعٍ بَعْدَ ذَهَابِ أَصْلِهِ.
ذم البدعة
منها: وَ مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلَّا تُرِک بِهَا سُنَّةٌ فَاتَّقُوا الْبِدَعَ وَ الْزَمُوا الْمَهْیعَ إِنَّ عَوَازِمَ الْأُمُورِ أَفْضَلُهَا وَ إِنَّ مُحْدِثَاتِهَا شِرَارُهَا.

متن فارسی

در فنای دنیا

کلامی است از امیرالمومنین علیه السلام:

ای مردم، جز این نیست که شما در این دنیا به منزله نشانه و هدفی هستید که مرگها به طرف آن نشانه گیری می کنند، همراه با هر جرعه ای آب و همراه با هر خوراکی، گلوگیر شدن نیز هست، به هیچ نعمتی از دنیا نمی رسید مگر اینکه از نعمتی دیگر، دور و جدا شوید، هر یک از شما، روزی از عمر خود را برای رسیدن به روزی دیگر (که مطلوب اوست) سپری نمی کند، مگر اینکه یک روز از مدت عمر خود را، خراب می کند و از دست می دهد و افزونی در خوراک وی حاصل نمی گردد، مگر با پایان یافتن آنچه روزی او بوده و قبلا به مصرف رسیده است، هیچ اثری برای او پدیدار نمی شود، جز اینکه اثر دیگری از وی نابود گردد، هیچ چیز تازه ای برای او پیش نمی آید، جز اینکه تازه قبلی، کهنه شده باشد، هیچ گیاهی برای او نمی روید، جز اینکه گیاه درو شده ای از وی به زمین فرو ریزد و به تحقیق ریشه ها گذشتند و از میان رفتند و ما شاخه های آنها هستیم، بنابراین بعد از رفتن ریشه، باقی ماندن شاخ و برگ، چه معنایی دارد؟ از همین کلام است: هیچ بدعتی پدیدار نگشت مگر اینکه با پیدایش آن سنتی ترک شد، بنابراین از بدعتها دوری کنید و همراه راه روشن و واضح باشید، همانا اموری که درستی آنها قطعی و یقینی است، بهترین امور می باشد و همانا بدترین آنها، بدعتها و اموری است که نبوده و بعدا پیدا شده است.