پرسش:

حضرت علي (ع) در خطبه 32 نهج البلاغه اهل دنيا را به چند گروه تقسيم كرده است؟

پاسخ:
به چهار گروه تقسيم كرده است:
گروه اول مردمي آرام و گوسفند صفت مي باشند و هيچ گونه تباهكاري (نه به صورت زور و تظاهر و نه به صورت فريب و زير پرده) از آنها ديده نمي شود، ولي تنها به اين دليل كه عرضه اش را ندارند؛ اينها آرزويش را دارند، اما قدرتش را ندارند.
گروه دوم، هم آرزويش را دارند و هم همت قدرتش را؛ دامن به كمر زده، پول و ثروت گرد مي آورند يا قدرت و حكومت به چنگ مي آورند و يا مقاماتي را اشغال مي كنند و از هيچ فسادي كوتاهي نمي كنند.
گروه سوم گرگاني هستند در لباس گوسفند، جو فروشاني هستند گندم نما، اهل دنيا، اما در سيماي اهل آخرت؛ سرها را به علامت قدس فرو مي افكنند، گامها را كوتاه برمي دارند، جامه را بالا مي زنند، در ميان مردم آنچنان ظاهر مي شوند كه اعتمادها را به خود جلب مي كنند و مرجع امانات مردم قرار گيرند.
گروه چهارم در حسرت آقايي و رياست به سر مي برند و در آتش اين آرزو مي سوزند، اما حقارت نفس، آنان را خانه نشين كرده است و براي اينكه پرده روي اين حقارت بكشند به لباس اهل زهد در مي آيند.
علي (ع) اين چهار گروه راعلي رغم اختلافاتي كه از نظر برخورداري و محروميت، و از نظر روش و سبك، و از نظر روحيه دارند جمعاً يك گروه مي داند: اهل دنيا، چرا؟ براي اينكه همه آنها در يك خصيصه مشتركند و آن اينكه همه آنها مرغاني هستند كه به نحوي ماديات دنيا آنها را شكار كرده و از رفتار و پرواز انداخته است، انسانهايي هستند اسير و برده.
منبع :مجموعه آثار شهيد مطهري ج14 ـ سيري در نهج البلاغه صفحه564.