متن عربی

276- وَ سَأَلَهُ رَجُلٌ أَنْ يعَرِّفَهُ الْإِيمَانَ فَقَالَ (عليه السلام): إِذَا کانَ الْغَدُ فَأْتِنِي حَتَّى أُخْبِرَک عَلَى أَسْمَاعِ النَّاسِ فَإِنْ نَسِيتَ مَقَالَتِي حَفِظَهَا عَلَيک غَيرُک فَإِنَّ الْکلَامَ کالشَّارِدَةِ ينْقُفُهَا هَذَا وَ يخْطِئُهَا هَذَا.

 و قد ذکرنا ما أجابه به فيما تقدم من هذا الباب و هو قوله الإيمان على أربع شعب.

متن فارسی

مردى از اميرالمومنين (عليه السلام) درخواست کرد، ايمان را به او معرفى کند، آن حضرت عليه السلام فرمود:  چون فردا شود، نزد من آى تا با حضور مردم و به گونه اى که آنان بشنوند، از ايمان به تو خبر دهم  که اگر تو، گفته مرا به فراموشى سپردى، کس ديگرى آن را براى تو، حفظ کرده باشد  که به راستى، کلام همچون شکار رميده است که يکى به آن مى رسد و آن را صيد مى کند و ديگرى در گرفتن آن، به خطا مى رود.

 شريف رضى گويد همانا، آنچه اميرالمومنين (عليه السلام) در پاسخ آن مرد گفت، در ضمن مطالبى از اين باب (باب المختار من حکم اميرالمومنين [1]) که جلوتر بيان شده ذکر کرده ايم و آن، گفته آن حضرت است که الايمان على اربع شعب (ايمان بر چهار شاخه، استوار است)