189- وَ قَالَ (عليه السلام): وَا عَجَبَاهْ أَ تَکونُ الْخِلَافَةُ بِالصَّحَابَةِ وَ الْقَرَابَةِ.
قال الرضي : و روي له شعر في هذا المعنى :
فإن کنت بالشورى ملکت أمورهم * فکيف بهذا و المشيرون غيب
و إن کنت بالقربى حججت خصيمهم * فغيرک أولى بالنبي و أقرب
اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: شگفتا آيا خلافت، با صحابى بودن ثابت مى شود، اما با صحابى بودن و خويشاوندى ثابت نمى گردد؟!
شريف رضى گويد: در اين باره، شعرى نيز از اميرالمومنين (عليه السلام) روايت شده است: فان کنت بالشورى ملکت امورهم فکيف بهذا و المشيرون غيب (اگر با راى شورى امور مسلمانان را در دست گرفتى، اين کار چگونه مى شود در حالى که مهاجرين و انصارى که مى بايست طرف شور باشند، غائب بودند؟) و ان کنت بالقربى حججت خصيمهم فغيرک اولى بالنبى و اقرب (و اگر در برابر خصم مهاجرين (يعنى انصار که داعيه خلافت داشتند) حجت و دليل تو خويشاوندى با پيغمبر (صلي الله عليه و آله) بود، پس کس ديگرى غير از تو بهتر در دوستى پيغمبر (صلي الله عليه و آله) و نزديکتر به آن حضرت نيز وجود داشت (مقصود خود اميرالمومنين (عليه السلام) است).
قبلی [1] بعدی [2]Links
[1] https://farsi.balaghah.net/node/5725
[2] https://farsi.balaghah.net/node/5727