متن عربی

122- وَ تَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلًا يضْحَک فَقَالَ :کأَنَّ الْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيرِنَا کتِبَ وَ کأَنَّ الْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيرِنَا وَجَبَ وَ کأَنَّ الَّذِي نَرَى مِنَ الْأَمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَينَا رَاجِعُونَ نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ وَ نَأْکلُ تُرَاثَهُمْ کأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ ثُمَّ قَدْ نَسِينَا کلَّ وَاعِظٍ وَ وَاعِظَةٍ وَ رُمِينَا بِکلِّ فَادِحٍ وَ جَائِحَةٍ.

متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) به دنبال جنازه اى مى رفت، خنده مردى را شنيد، آن حضرت عليه السلام فرمود:  گويى مرگ در دنيا، بر کسانى غير ما، مقدر گشته است،  و گويى حق (ظ- يعنى مرگ که حق است) بر کسانى غير ما واجب شده  و گويى مردگانى را که مى بينيم مسافرانى هستند که به زودى به سوى ما باز مى گردند.

 جسدهايشان را در خاک نهان مى سازيم و ارث ايشان را مى خوريم  (اما از آنچه براى آنان پيش آمده عبرت نمى گيريم) از اين گذشته به راستى هر مرد و زن از دنيا رفته اى و پندى را که هر يک به ما مى دهد، فراموش کرديم و در نتيجه آن، گرفتار عواقب هلاک سازنده اى شديم.