متن عربی

88-  وَ حَکى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِي الْبَاقِرُ ( عليهما السلام ) أَنَّهُ قَالَ :
کانَ فِي الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَکمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّکوا بِهِ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِي رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله عليه وآله ) وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِي فَالِاسْتِغْفَارُ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى وَ ما کانَ اللَّهُ لِيعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ ما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يسْتَغْفِرُونَ.
 قال الرضي : و هذا من محاسن الاستخراج و لطائف الاستنباط.

متن فارسی

ابوجعفر، محمد بن على الباقر عليهماالسلام، از اميرالمومنين (عليه السلام) نقل کرده که آن حضرت فرموده است:  دو راه امان از عذاب الهى در روى زمين بود که بتحقيق، يکى از آن دو برداشته شده  و ديگرى، اينک در دست و اختيار شما است، پس به آن چنگ بزنيد.

 اما امانى که از دست رفته.
رسول خدا صلى الله عليه و آله است  و امان باقى، استغفار و توبه است.
خداى تعالى فرموده است:  و ما کان الله ليعذبهم و انت فيهم و ما کان الله معذبهم و هم يستغفرون.
(چنين نيست که خدا ايشان را عذاب کند، در حالى که تو در ميان آنهايى  و چنين نيست که خدا، عذاب کننده ايشان باشد، در حالى که آنها، درخواست آمرزش مى کنند.)  شريف رضى گويد: اين سخن اميرالمومنين (عليه السلام) از جمله استخراجهاى نيکو و استنباطهاى لطيف، (از قرآن) مى باشد.