11.و من وصية له (علیه السلام) وصی بها جيشا بعثه إلی العدو :
فَإِذَا نَزَلْتُمْ بِعَدُوٍّ أَوْ نَزَلَ بِکمْ فَلْيَکنْ مُعَسْکرُکمْ فِي قُبُلِ الْأَشْرَافِ أَوْ سِفَاحِ الْجِبَالِ أَوْ أَثْنَاءِ الْأَنْهَارِ کيْمَا يَکونَ لَکمْ رِدْءاً وَ دُونَکمْ مَرَدّاً وَ لْتَکنْ مُقَاتَلَتُکمْ مِنْ وَجْهٍ وَاحِدٍ أَوِ اثْنَيْنِ وَ اجْعَلُوا لَکمْ رُقَبَاءَ فِي صَيَاصِي الْجِبَالِ وَ مَنَاکبِ الْهِضَابِ لِئَلَّا يَأْتِيَکمُ الْعَدُوُّ مِنْ مَکانِ مَخَافَةٍ أَوْ أَمْنٍ وَ اعْلَمُوا أَنَّ مُقَدِّمَةَ الْقَوْمِ عُيُونُهُمْ وَ عُيُونَ الْمُقَدِّمَةِ طَلَائِعُهُمْ وَ إِيَّاکمْ وَ التَّفَرُّقَ فَإِذَا نَزَلْتُمْ فَانْزِلُوا جَمِيعاً وَ إِذَا ارْتَحَلْتُمْ فَارْتَحِلُوا جَمِيعاً وَ إِذَا غَشِيَکمُ اللَّيْلُ فَاجْعَلُوا الرِّمَاحَ کفَّةً وَ لَا تَذُوقُوا النَّوْمَ إِلَّا غِرَاراً أَوْ مَضْمَضَةً .
بخشی از وصيت و سفارشی است از اميرالمومنين (علیه السلام)به سپاهی که آنرا برای جنگ با دشمن گسيل داشته بود:
پس هر گاه در برابر دشمنی فرود آمديد يا دشمنی در برابر شما، فرود آمد، بايد لشکرگاه شما در مقابل بلنديها و در دامنه کوهها يا کنار نهرها و رودخانه ها باشد، از اين روی که اين مکانها محافظی برای شما و موجب جلوگيری و برگردانيدن دشمن از حمله به شما بوده باشد و بايد جنگ شما با دشمن از يک سوی و اگر ضرورت ايجاب کرد از دو سوی بوده باشد (نه بيشتر) همچنين برای خود در بالای کوهها و در روی تپه ها ديدبان بگماريد تا دشمن، از محلی که از آن بيمناکيد يا جايی که خود را در آن، در امان می بينيد، به شما حمله ور نشود و بدانيد که مقدمه سپاه دشمن ، جاسوسان آنها هستند و طليعه ها، جاسوسان مقدمه می باشند.
زنهار از پراکندگی و هر گاه در جايی فرود آمديد همه با هم فرود آييد هنگامی که از محلی کوچ می کنيد، همه با هم کوچ کنيد، چون شب شما را فرا می گيرد نيزه ها را دائره وار، در اطراف خود قرار دهيد.
(تا همواره در دسترستان باشد) خواب را نچشيد و به خود راه ندهيد، مگر به گونه ای سبک يا متناوب (که لحظاتی بخوابيد سپس بيدار گرديد و باز بخوابيد و به همين گونه تا بامداد).
قبلی [1] بعدی [2]
Links
[1] https://farsi.balaghah.net/node/5390
[2] https://farsi.balaghah.net/node/5392