23- و من كلام له ( عليه السلام ) قاله قبل موته على سبيل الوصية لما ضربه ابن ملجم لعنه الله :
وَصِيَّتِي لَكُمْ أَلَّا تُشْرِكُوا بِاللَّهِ شَيْئاً وَ مُحَمَّدٌ ( صلى الله عليه وآله ) فَلَا تُضَيِّعُوا سُنَّتَهُ أَقِيمُوا هَذَيْنِ الْعَمُودَيْنِ وَ أَوْقِدُوا هَذَيْنِ الْمِصْبَاحَيْنِ وَ خَلَاكُمْ ذَمٌّ أَنَا بِالْأَمْسِ صَاحِبُكُمْ وَ الْيَوْمَ عِبْرَةٌ لَكُمْ وَ غَداً مُفَارِقُكُمْ إِنْ أَبْقَ فَأَنَا وَلِيُّ دَمِي وَ إِنْ أَفْنَ فَالْفَنَاءُ مِيعَادِي وَ إِنْ أَعْفُ فَالْعَفْوُ لِي قُرْبَةٌ وَ هُوَ لَكُمْ حَسَنَةٌ فَاعْفُوا أَ لا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَ اللَّهِ مَا فَجَأَنِي مِنَ الْمَوْتِ وَارِدٌ كَرِهْتُهُ وَ لَا طَالِعٌ أَنْكَرْتُهُ وَ مَا كُنْتُ إِلَّا كَقَارِبٍ وَرَدَ وَ طَالِبٍ وَجَدَ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرارِ .
قال السيد الشريف رضي الله عنه : أقول و قد مضى بعض هذا الكلام فيما تقدم من الخطب إلا أن فيه هاهنا زيادة أوجبت تكريره .
و از نامه آن حضرت است كه اندكى پيش از مرگ فرمود: پس از آنكه ابن ملجم- كه لعنت خدا بر او باد- او را ضربت زده بود:
سفارش من به شما اين است كه: چيزى را همتاى خدا مداريد و محمد (صلی الله علیه وآله) ، سنت او را ضايع مگذاريد. اين دو ستون را برپا كنيد، از هر نكوهشى بكناريد. من ديروز يارتان بودم و امروز موجب عبرت شمايم، و فردا از شما جدايم. اگر ماندم در خون خود مرا اختيار است، و اگر مردم، مرگ مرا وعده گاه ديدار است. اگر ببخشم، بخشش موجب نزديكى من است به خداى بارى، و- اگر شما ببخشيد- براى شما نيكوكارى. پس ببخشيد! آيا دوست نمى داريد كه خدا شما را بيامرزد. به خدا كه با مردن چيزى به سر وقت من نيامد كه آن را نپسندم، و نه چيزى پديد گردد كه آن را نشناسم، بلكه چون جوينده آب به شب هنگام بودم كه ناگهان به آب رسد، يا خواهانى كه آنچه را خواهان است بيابد و آنچه نزد خداست، نيكوكاران را بهتر است.
(مى گويم، پاره اى از اين سخنان در خطبه ها گذشت، ليكن اينجا در آن زيادتى است كه موجب تكرار آن گرديد.)
قبلی [1] بعدی [2]Links
[1] https://farsi.balaghah.net/node/3622
[2] https://farsi.balaghah.net/node/3624