متن عربی

49-  و من كتاب له (عليه السلام) إلى معاوية أيضا :
أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ الدُّنْيَا مَشْغَلَةٌ عَنْ غَيْرِهَا وَ لَمْ يُصِبْ صَاحِبُهَا مِنْهَا شَيْئاً إِلَّا فَتَحَتْ لَهُ حِرْصاً عَلَيْهَا وَ لَهَجاً بِهَا وَ لَنْ يَسْتَغْنِيَ صَاحِبُهَا بِمَا نَالَ فِيهَا عَمَّا لَمْ يَبْلُغْهُ مِنْهَا وَ مِنْ وَرَاءِ ذَلِكَ فِرَاقُ مَا جَمَعَ وَ نَقْضُ مَا أَبْرَمَ وَ لَوِ اعْتَبَرْتَ بِمَا مَضَى حَفِظْتَ مَا بَقِيَ وَ السَّلَامُ .

متن فارسی

امام عليه السلام در نامه ديگرى به معاويه چنين نوشت:

پس از حمد الهى، دنيا، افراد را سرگرم خود مى سازد و هر چه دنيا طلب بيشتر از دنيا بهره ببرد، حرصش به آن زيادتر مى گردد و آزش فزون تر مى شود و دنيا طلب هيچگاه به آنچه بچنگ آورده است قانع نيست و در فكر بدست آوردن چيزهائى است كه به آن دست نيافته است.پس از همه اين زحمت ها از آنچه جمع آورى كرده جدا مى شود و بافته ها، پاره مى گردد. اگر از حوادث گذشته پند گرفته بودى نسبت به آنچه باقى مانده است خود را حفظ مى كردى. و السلام.