متن عربی

17-  و من كتاب له (عليه السلام) إلى معاوية جوابا عن كتاب منه إليه:
وَ أَمَّا طَلَبُكَ إِلَيَّ الشَّامَ فَإِنِّي لَمْ أَكُنْ لِأُعْطِيَكَ الْيَوْمَ مَا مَنَعْتُكَ أَمْسِ وَ أَمَّا قَوْلُكَ إِنَّ الْحَرْبَ قَدْ أَكَلَتِ الْعَرَبَ إِلَّا حُشَاشَاتِ أَنْفُسٍ بَقِيَتْ أَلَا وَ مَنْ أَكَلَهُ الْحَقُّ فَإِلَى الْجَنَّةِ وَ مَنْ أَكَلَهُ الْبَاطِلُ فَإِلَى النَّارِ وَ أَمَّا اسْتِوَاؤُنَا فِي الْحَرْبِ وَ الرِّجَالِ فَلَسْتَ بِأَمْضَى عَلَى الشَّكِّ مِنِّي عَلَى الْيَقِينِ وَ لَيْسَ أَهْلُ الشَّامِ بِأَحْرَصَ عَلَى الدُّنْيَا مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ عَلَى الْآخِرَةِ وَ أَمَّا قَوْلُكَ إِنَّا بَنُو عَبْدِ مَنَافٍ فَكَذَلِكَ نَحْنُ وَ لَكِنْ لَيْسَ أُمَيَّةُ كَهَاشِمٍ وَ لَا حَرْبٌ كَعَبْدِ الْمُطَّلِبِ وَ لَا أَبُو سُفْيَانَ كَأَبِي طَالِبٍ وَ لَا الْمُهَاجِرُ كَالطَّلِيقِ وَ لَا الصَّرِيحُ كَاللَّصِيقِ وَ لَا الْمُحِقُّ كَالْمُبْطِلِ وَ لَا الْمُؤْمِنُ كَالْمُدْغِلِ وَ لَبِئْسَ الْخَلْفُ خَلْفٌ يَتْبَعُ سَلَفاً هَوَى فِي نَارِ جَهَنَّمَ وَ فِي أَيْدِينَا بَعْدُ فَضْلُ النُّبُوَّةِ الَّتِي أَذْلَلْنَا بِهَا الْعَزِيزَ وَ نَعَشْنَا بِهَا الذَّلِيلَ وَ لَمَّا أَدْخَلَ اللَّهُ الْعَرَبَ فِي دِينِهِ أَفْوَاجاً وَ أَسْلَمَتْ لَهُ هَذِهِ الْأُمَّةُ طَوْعاً وَ كَرْهاً كُنْتُمْ مِمَّنْ دَخَلَ فِي الدِّينِ إِمَّا رَغْبَةً وَ إِمَّا رَهْبَةً عَلَى حِينَ فَازَ أَهْلُ السَّبْقِ بِسَبْقِهِمْ وَ ذَهَبَ الْمُهَاجِرُونَ الْأَوَّلُونَ بِفَضْلِهِمْ فَلَا تَجْعَلَنَّ لِلشَّيْطَانِ فِيكَ نَصِيباً وَ لَا عَلَى نَفْسِكَ سَبِيلًا وَ السَّلَامُ .

متن فارسی

ص   658
امام عليه السلام در نامه خود به معاويه در پاسخ نامه وى چنين نوشت: اما اين كه در خواست كرده اى حكومت شام را بتو واگذار كنم بايد بگويم چيزى را بتو نمى بخشم كه قبلا تو را از آن محروم كرده باشم. اما اين مطلب كه نوشته اى جنگ، عرب را بلعيده و تعدادى انگشت شمار و نيمه جان باقى مانده است بايد بگويم توجه داشته باش كه اگر حق او را بلعيده ببهشت مى رود و اگر باطل او را نابود كرده در آتش است. اما اين مطلب كه نوشته اى سربازان ما از نظر جنگ و نفرات مساوى هستند بايد بگويم كوشش تو در جنگ با ترديدى كه دارى از كوشش من با يقينى كه دارم بيشتر نيست حرص مردم شام هم بدنيا بيشتر از حرص مردم عراق بآخرت نيست. اما اين موضوع كه نوشته اى از طائفه بنى عبد مناف هستى صحيح است ما هم از طائفه بنى عبد مناف هستيم با اين تفاوت كه اميّه (جد معاويه) مانند هاشم (جد على عليه السلام) نيست و نه حرب (جد معاويه) مانند عبد المطلب (جد على عليه السلام).و نه ابو سفيان (پدر معاويه) مانند ابو طالب (پدر على عليه السلام) و نه مهاجر
ص   659
مانند آزاد شده و نه مسلمان خالص،  مانند مسلمان متظاهر است. نه طرفدار حق مانند طرفدار باطل، نه مؤمن مانند افراديكه در ايمان معيوبند. راستى كه باز مانده اى كه از نياى خود در مسير هواى نفس و آتش جهنم تبعيت كند باز مانده ناشايسته اى است. اضافه بر اين امتيازها امتياز نبوت در دست ماست كه بوسيله آن عزيز را ذليل مى گردانيم و درمانده را نشاط مى بخشيم. و آن گاه كه خدا عرب را فوج، فوج وارد دين ميكرد و اين مردم از روى ميل و اكراه مسلمان مى شدند تو هم از آنها بودى كه يا از روى ميل و يا از روى ترس اسلام آوردى. اين كار تو در شرائطى بود كه سبقت گيرندگان در اسلام پيروزى كسب كرده بودند و گروه اول مهاجرين امتياز خود را بدست آورده بودند بنا بر اين براى شيطان در وجود خودت سهمى قرار نده و او را بر خودت مسلط مگردان و السلام.