180- و من خطبة له (عليه السلام) في ذم العاصين من أصحابه :
أَحْمَدُ اللَّهَ عَلَى مَا قَضَى مِنْ أَمْرٍ وَ قَدَّرَ مِنْ فِعْلٍ وَ عَلَى ابْتِلَائِي بِكُمْ أَيَّتُهَا الْفِرْقَةُ الَّتِي إِذَا أَمَرْتُ لَمْ تُطِعْ وَ إِذَا دَعَوْتُ لَمْ تُجِبْ إِنْ أُمْهِلْتُمْ خُضْتُمْ وَ إِنْ حُورِبْتُمْ خُرْتُمْ وَ إِنِ اجْتَمَعَ النَّاسُ عَلَى إِمَامٍ طَعَنْتُمْ وَ إِنْ أُجِئْتُمْ إِلَى مُشَاقَّةٍ نَكَصْتُمْ. لَا أَبَا لِغَيْرِكُمْ مَا تَنْتَظِرُونَ بِنَصْرِكُمْ وَ الْجِهَادِ عَلَى حَقِّكُمْ الْمَوْتَ أَوِ الذُّلَّ لَكُمْ فَوَاللَّهِ لَئِنْ جَاءَ يَومِي وَ لَيَأْتِيَنِّي لَيُفَرِّقَنَّ بَيْنِي وَ بَيْنِكُمْ وَ أَنَا لِصُحْبَتِكُمْ قَالٍ وَ بِكُمْ غَيْرُ كَثِيرٍ لِلَّهِ أَنْتُمْ أَ مَا دِينٌ يَجْمَعُكُمْ وَ لَا حَمِيَّةٌ تَشْحَذُكُمْ أَ وَ لَيْسَ عَجَباً أَنَّ مُعَاوِيَةَ يَدْعُو الْجُفَاةَ الطَّغَامَ فَيَتَّبِعُونَهُ عَلَى غَيْرِ مَعُونَةٍ وَ لَا عَطَاءٍ وَ أَنَا أَدْعُوكُمْ وَ أَنْتُمْ تَرِيكَةُ الْإِسْلَامِ وَ بَقِيَّةُ النَّاسِ إِلَى الْمَعُونَةِ أَوْ طَائِفَةٍ مِنَ الْعَطَاءِ فَتَفَرَّقُونَ عَنِّي وَ تَخْتَلِفُونَ عَلَيَّ إِنَّهُ لَا يَخْرُجُ إِلَيْكُمْ مِنْ أَمْرِي رِضًى فَتَرْضَوْنَهُ وَ لَا سُخْطٌ فَتَجْتَمِعُونَ عَلَيْهِ وَ إِنَّ أَحَبَّ مَا أَنَا لَاقٍ إِلَيَّ الْمَوْتُ قَدْ دَارَسْتُكُمُ الْكِتَابَ وَ فَاتَحْتُكُمُ الْحِجَاجَ وَ عَرَّفْتُكُمْ مَا أَنْكَرْتُمْ وَ سَوَّغْتُكُمْ مَا مَجَجْتُمْ لَوْ كَانَ الْأَعْمَى يَلْحَظُ أَوِ النَّائِمُ يَسْتَيْقِظُ وَ أَقْرِبْ بِقَوْمٍ مِنَ الْجَهْلِ بِاللَّهِ قَائِدُهُمْ مُعَاوِيَةُ وَ مُؤَدِّبُهُمُ ابْنُ النَّابِغَةِ .
ص 442
خدا را نسبت بامورى كه تنظيم ميكند و كارهاى جهان را رديف مى نمايد ستايش مي كنم . خدا را نسبت به مبتلا كردن خود بشما ملت پراكنده كه وقتى دستور مى دهم اطاعت نمى كنيد و آن گاه كه شما را دعوت ميكنم پاسخ نمى گوئيد ستايش مى نمايم . اگر شما را رها كردم منحرف مى گرديد، اگر بجنگ دعوت شديد ضعف پيدا مى كنيد . اگر مردم در باره امامت فردى اجتماع كردند، مخالفت مى كنيد و اگر در سختى افتاديد به دشمن روى مى آوريد . دشمن شما بى پدر شود براى پيروزى منتظر چه هستيد براى جهاد در راه حق چرا معطل هستيد؟ يا بميريد يا ذليل شويد بخدا سوگند اگر پيروزى من (مرگ) رسيد- كه نزديك است- ميان من و شما جدائى مى افتد و من از ارتباط با شما ضرر كردم و دوستانم كم بودند . بخدا سوگند از شما تعجب ميكنم آيا دينى نيست كه شما بر اثر آن متحد گرديد آيا غيرتى نيست كه شما را تحريك كند؟ آيا تعجب آور نيست كه معاويه ستمگران و بى سر و پاها را دعوت كند، بدون كمك و هديه خواستن دستورش را بشنوند و از او اطاعت كنند اما من كه از شما كه ميراث اسلام و باز ماندگان شايستگان هستيد براى دريافت كمك و يا هديه دعوت ميكنم، كنار مى كشيد و مخالفت مى كنيد . نسبت بكار من نه موافقت داريد كه خوشحال باشيد و نه عصبانى هستيد كه مخالفت كنيد . بهترين مطلبى كه دوست مى دارم بآن دست يابم مرگ است . قرآن را براى شما تدريس كردم، شما را به استدلال دعوت كردم اشتباه هاى شما را نشان دادم، چيزهائى را كه بد مى دانستيد براى شما توضيح دادم و براى شما
ص 443
تجويز كردم اين مطالب را اگر براى كورى گفته بودم بينا شده بود و اگر براى شخص خوابى بيان كرده بودم بيدار گرديده بود . راستى كه ملتى كه رهبرشان معاويه باشد و آموزگارشان پسر زن زنا كار (عمرو بن عاص) چقدر به بى اطلاعى از دستورهاى الهى نزديك هستند .
Links
[1] https://farsi.balaghah.net/node/2141
[2] https://farsi.balaghah.net/node/2143