متن عربی

167.وَ مِنْ خُطبَةٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ فی أوائِلِ خِلَافَتِهِ

1. إِنَّ اللّهَ سُبْحَانَهُ تَعَالَى أَنْزَلَ کِتَاباً هَادِیاً،
2. بَیَّنَ فِیهِ الْخَیْرَ وَ الشَّرَّ.
3. فَخُذُوا نَهْجَ الْخَیْرِ تَهْتَدُوا،
4. وَ اصْدِفُوا عَنْ سَمْتِ الشَّرِّ تَقْصِدُوا.
5. الْفَرَائِضَ الْفَرَائِضَ، أَدُّوها إِلَى اللّهِ تُؤَدِّکُمْ إِلَى الْجَنَّةِ.
6. إِنَّ اللّهَ حَرَّمَ حَرَاماً غَیْرَ مَجْهُولٍ،
7. وَ أَحَلَّ حَلَالاً غَیْرَ مَدْخُولٍ.
8. وَ فَضَّلَ حُرْمَةَ الْمُسْلِمِ عَلَى الْحُرَمِ کُلِّهَا،
9. وَ شَدَّ بِالْاِخْلَاصِ وَ التَّوْحِیدِ حُقُوقَ الْمُسْلِمِینَ فِی مَعَاقِدِهَا.
10. «فَالْمُسْلِمُ مَنْ سَلِمَ الْمُسْلِمُونَ مِنْ لِسَانِهِ وَ یَدِهِ» إِلَّا بِالْحَقِّ.
11. وَ لا یَحِلُّ أَذَى الْمُسْلِمِ إِلَّا بِمَا یَجِبُ.
12. بَادِرُوا أَمْرَ الْعَامَّةِ وَ خَاصَّةَ أَحَدِکُمْ وَ هُوَ الْمَوْتُ،
13. فَإِنَّ النَّاسَ أَمَامَکُمْ،
14. وَ إِنَّ السَّاعَةَ تَحْدُوکُمْ مِنْ خَلْفِکُمْ.
15. تَخَفَّفُوا تَلْحَقُوا،
16. فَإِنَّمَا یُنْتَظَرُ بِأَوَّلِکُمْ آخِرُکُمْ.
17. اتَّقُوا اللّهَ فِی عِبَادِهِ وَ بِلَادِهِ،
18. فَإِنَّکُمْ مَسْؤُولُونَ حَتَّى عَنِ الْبِقَاعِ وَ الْبَهَائِمِ،
19. أَطِیعُوا اللّهَ وَ لا تَعْصُوهُ،
20. وَ إِذَا رَأَیْتُمُ الْخَیْرَ فَخُذُوا بِهِ،
21. وَ إِذَا رَأَیْتُمُ الشَّرَّ فَأَعْرِضُوا عَنْهُ.

متن فارسی

167.از خطبه هاى آن حضرت است درباره در آغاز خلافتش

1. ویژگى قرآن: خداوند سبحان، کتابى هدایتگر فرستاد
2. که نیکى ها و بدى ها را در آن تبیین فرموده است؛
3.  بنابراین (عذر و بهانه اى براى هیچ کس باقى نمانده است،) راه خیر و نیکى را در پیش گیرید تا هدایت شوید
4. و از شرّ وبدى روى گردانید تا در راه مستقیم قرار گیرید.
5. اداى فرایض: واجبات! واجبات! در انجام دادن آن ها براى خدا کوتاهى نکنید که شما را به سوى بهشت مى برد.
6. خداوند حرام هایى قرار داده که (حکمتش) بر کسى پوشیده نیست،
7. و امورى را حلال کرده که در آن عیبى وجود ندارد.
8. اهمیت حقوق مسلمانان: خداوند احترام مسلمان را از تمام آنچه محترم است برتر شمرده
9. و حفظ حقوق مسلمین را با اخلاص و توحید پیوند زده و تضمین کرده است؛
10. مسلمان کسى است که مسلمانان از دست و زبان او در امان باشند، جز در آن جا که حق اقتضا مى کند؛
11.  آزار دادن مسلمان روا نیست، جز به آن مقدار که (به حکم خدا) واجب مى شود.
12. مرگ و قیامت: به آن امر همگانى ـ که ویژه یکایک شماست ـ یعنى مرگ، مبادرت ورزید (و براى آن آماده شوید)؛
13. چرا که (گروهى از) مردم، پیش از شما رفتند
14. و قیامت از پشت سر، شما را بانگ مى زند (و به پیش مى راند)،
15. سبک بار شوید تا به قافله برسید؛
16. چرا که پیشینیان را در انتظار رسیدن بازماندگان نگه داشته اند، (تا همه در یک زمان محشور شوند).
17. تقوا: تقواى الهى پیشه کنید؛ هم در مورد بندگان خدا، هم شهرها و آبادى ها؛
18. چرا که شما (در برابر همه این ها) حتّى در برابر سرزمین ها و چهارپایان مسئولید.
19. خدا را اطاعت کنید و از عصیان او بپرهیزید.
20. هنگامى که کار نیکى را مشاهده کردید، آن را در اختیار بگیرید
21. و هنگامى که شر و بدى را یافتید، از آن رویگردان شوید!