متن عربی

149. وَ مِنَ الْکَلَام‏ لَه‏ علیه السلام قَبْلَ شَهَادَتِهِ (علیه السلام)

أَیُّهَا النَّاسُ، کُلُّ امْرِىً لاَقٍ مَا یَفِرُّ مِنْهُ فِی فِرَارِهِ.
الْاَجَلُ مَسَاقُ النَّفْسِ؛ وَ الْهَرَبُ مِنْهُ مُوَافَاتُهُ.
کَمْ أَطْرَدْتُ الْاَیَّامَ أَبْحَثُهَا عَنْ مَکْنُونِ هذَا الْاَمْرِ،
فَأَبَى اللّهُ إِلَّا إِخْفَاءَهُ.
هَیْهَاتَ! عِلْمٌ مَخْزُونٌ!
أَمَّا وَصِیَّتِی: فَاللّهَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً،
وَ مُحَمَّداً صَلَّى اللّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ، فَلا تُضَیِّعُوا سُنَّتَهُ.
أَقِیمُوا هذَیْنِ الْعَمُودَیْنِ، وَ أَوْقِدُوا هذَیْنِ الْمِصْبَاحَیْنِ،
وَخَلاَکُمْ ذَمٌّ مَا لَمْ تَشْرُدُوا.
حُمِّلَ کُلُّ امْرِىً مِنْکُمْ مَجْهُودَهُ،
وَ خُفِّفَ عَنِ الْجَهَلَةِ.
رَبٌّ رَحِیمٌ، وَ دِینٌ قَوِیمٌ، وَ إِمَامٌ عَلِیمٌ.
أَنَا بِالْاَمْسِ صَاحِبُکُمْ، وَ أَنَا الْیَوْمَ عِبْرَةٌ لَکُمْ،
وَ غَداً مُفَارِقُکُمْ!
غَفَرَ اللّهُ لِی وَ لَکُمْ!
إِنْ تَثْبُتِ الْوَطْأَةُ فِی هذِهِ الْمَزَلَّةِ فَذَاکَ.
وَ إِنْ تَدْحَضِ الْقَدَمُ فَإِنَّا کُنَّا فِی أَفْیَاءِ أَغْصَانٍ،
وَ مَهَابِّ رِیَاحٍ، وَ تَحْتَ ظِلِّ غَمَامٍ،
اضْمَحَلَّ فِی الْجَوِّ مُتَلَفِّقُهَا، وَ عَفَا فِی الْاَرْضِ مَخَطُّهَا.
وَ إِنَّمَا کُنْتُ جَاراً جَاوَرَکُمْ بَدَنِی أَیَّاماً،
وَ سَتُعْقَبُونَ مِنِّی جُثَّةً خَلاَءً: سَاکِنَةً بَعْدَ حَرَاکٍ،
وَ صَامِتَةً بَعْدَ نُطْقٍ، لِیَعِظْکُمْ هُدُوِّی،
وَ خُفُوتُ إِطْرَاقِی، وَ سُکُونُ أَطْرَافِی،
فَإِنَّهُ أَوْعَظُ لِلْمُعْتَبِرِینَ مِنَ الْمَنْطِقِ الْبَلِیغِ وَ الْقَوْلِ الْمَسْمُوعِ.
وَدَاعِی لَکُمْ وَدَاعُ امْرِىً مُرْصِدٍ لِلتَّلاَقِی!
غَداً تَرَوْنَ أَیَّامِی، وَ یُکْشَفُ لَکُمْ عَنْ سَرَائِرِی،
وَ تَعْرِفُونَنِی بَعْدَ خُلُوِّ مَکَانِی وَ قِیَامِ غَیْرِی مَقَامِی.

متن فارسی

149.از سخنان آن حضرت است پیش از فرارسیدن مرگش

فرار از مرگ: اى مردم! هر کس از هرچه فرار کند، در همان حال فرار به آن مى رسد!
«اجل» سرآمد زندگى و پایان حیات است، و فرار از آن، رسیدن به آن است!
چه روزهایى که من به بحث و کنجکاوى درباره اسرار و باطن این امر (پایان زندگى) پرداختم،
ولى خداوند جز اخفاى آن را نخواسته است.
هیهات! این علمى است پنهان (و مربوط به ذات پاک خداوند).
وصیت کوتاه امام: اما وصیّت من این است که چیزى را همتاى خدا قرار ندهید،
و سنّت و شریعت محمّد (صلی الله علیه و آله) را ضایع نکنید،
این دو ستون را بر پا دارید، و این دو چراغ پرفروغ را فروزان نگه دارید!
و نکوهشى متوجه شما نخواهد بود، مادامى که (از این دو امر) منحرف نشوید.
هر کس به اندازه توانایى اش وظیفه دارد،
و به جاهلان تخفیف داده شده است.
پروردگارى مهربان، و دینى استوار، و امام و پیشوایى آگاه دارید.
من دیروز همراه (و رهبر) شما بودم، و امروز مایه عبرت شما هستم،
و فردا از شما جدا مى شوم!
خداوند من و شما را بیامرزد.
امام (علیه السلام) در بستر شهادت: اگر گام (من) در این لغزشگاه، ثابت بماند (و از این ضربت خطرناک رهایى یابم) این همان مطلوب ماست،
و اگر گام بلغزد (و از این جهان رخت بربندم جاى تعجّب نیست زیرا) ما در سایه شاخه ها،
و مسیر وزش بادها و زیر سایه ابرهاى متراکمى بودیم که در آسمان پراکنده شدند و آثارشان روى زمین محو شد (ما نیز خواهیم رفت).
من همسایه اى بودم که چند روزى بدنم در کنار شما زیست
به زودى از من، تنها جسدى بى روح و بى حرکت، بعد از آن همه حرکت،
و خاموش، بعد از آن همه گفتار، باقى خواهید یافت.
از حرکت ایستادن من، و از کار افتادن چشم هایم،
و بى حرکتى اعضاى پیکرم باید شما را پند و اندرز دهد،
چرا که پند و اندرز آن براى عبرت گیرندگان از هر منطق رسا و گفتار شنیدنى اى موثّرتر است. وداع من با شما،
وداع کسى است که آماده ملاقات (پروردگار) است
و فردا ارزش زندگى با من را خواهید دانست و باطن من براى شما آشکار خواهد شد
و آن زمان که جاى خالى مرا ببینید و دیگرى بر جاى من نشیند، مرا خواهید شناخت!

قبلی [1] بعدی [2]