متن عربی

8.وَ مِن خُطبَةٍ لَهُ عَلیهِ السَّلامُ یعنی به الزبیر فی حالٍ اقتَضَت ذلک و یَدعوه للدخول فی البیعة ثانیة:

1. یَزْعُمُ أَنَّهُ قَدْ بایَعَ بِیَدِهِ،
2.  وَ لَمْ یُبَایِعْ بِقَلْبِهِ؛ فَقَدْ أَقَرَّ بِالْبَیْعَةِ،
3.  وَ ادَّعَى الْوَلِیجَةَ،
4.  فَلْیَأْتِ عَلَیْهَا بِأَمْرٍ یُعْرَفُ؛
5. وَ إِلَّا فَلْیَدْخُلْ فِیما خَرَجَ مِنْهُ.

متن فارسی

8.از خطبه هاى آن حضرت است خطاب به زبیر در جایى که اقتضاى چنین سخنى را داشت و هدف امام (علیه السلام) این بود که با این سخن او را به بیعت خود بازگرداند

پیمان شکنى زبیر:

1. او ادّعا مى کند که بیعتش تنها با دست بود
2.  نه با دل، پس اقرار به بیعت کرده،
3. ولى مدّعى یک امر پنهانى است (که نیّتش برخلاف آن بوده)
4. بنابراین بر او لازم است که دلیل روشنى بر این ادّعاى خود بیاورد
5. و گرنه باید در آن چیزى که از آن خارج شده، داخل شود و به بیعت خود بازگردد و به آن و فادار باشد.