محمّد بن جریر طبرى (مورّخ معروف) در تاریخ خود از عبدالرحمن بن ابى لیلى، فقیه معروف ـ از کسانى بود که براى پیکار برضد حجاج همراه ابن اشعث خروج کرد ـ نقل کرده که مى گوید: در سخنانى که حجاج براى تشویق مردم ایراد کرد چنین گفت که در روزى که با شامیان روبرو بودیم من از على (علیه السلام) که خداوند درجاتش را در میان صالحان برتر نماید و ثواب شهیدان و صدیقان را به او عنایت کند شنیدم که چنین فرمود:
اى مومنان! هرکس ظلم و ستمى را مشاهده کند که در حال انجام گرفتن است
یا کار زشت و منکرى را ببیند که مردم را به سوى آن فرامى خوانند اگر تنها با قلبش آن را انکار کند راه سلامت را برگزیده و گناهى بر او نیست (به شرط اینکه بیشتر از آن در توان نداشته باشد)
و آن کس که با زبان و بیان به مبارزه برخیزد و آن را انکار کند پاداش الهى خواهد داشت و مقامش از گروه نخست، برتر است.
اما آن کس که با شمشیر (در آنجا که راهى جز آن نیست) براى اعلاى نام خدا و سرنگونى ظالمان، به انکار برخیزد
او کسى است که به راه هدایت راه یافته
و بر جاده حقیقى گام نهاده و نور یقین در قلبش تابیده است.