متن عربی

104. وَ عَنْ نَوْفٍ البَکالِیّ، قالَ: رَأَیْتُ أمِیرَ المُؤْمِنیِنَ (علیه السلام) ، ذَاتَ لَیْلَةٍ، وَ قَدْ خَرَجَ مِنْ فِرَاشِهِ، فَنَظَرَ فِی النُّجُومِ فَقَالَ لِی: یَا نَوْفُ، أَراقِدٌ أَنْتَ أمْ رَامِقٌ؟ فَقُلْتُ: بَلْ رَامِقٌ؛ قالَ:

1. یَا نَوْفُ، طُوبَى لِلزَّاهِدِینَ فِى الدُّنْیَا، الرَّاغِبِینَ فِی الْاخِرَةِ،
2. أُولَئِکَ قَوْمٌ اتَّخَذُوا الْأَرْضَ بِسَاطاً، وَ تُرَابَهَا فِرَاشاً،
3. وَ مَاءَهَا طِیْباً، وَالْقُرْآنَ شِعَاراً، وَالدُّعَاءَ دِثَاراً،
4. ثُمَّ قَرَضُوا الدُّنْیَا قَرْضاً عَلَى مِنْهَاجِ الْمَسِیحِ.
5. یَا نَوْفُ، إِنَّ دَاوُدَ (علیه السلام) قَامَ فِی مِثْلِ هذِهِ السَّاعَةِ مِنَ اللَّیْلِ،
6. فَقَالَ: إِنَّهَا سَاعَةٌ لا یَدْعُوا فِیهَا عَبْدٌ إِلا اسْتُجِیبَ لَهُ،
7. إِلا أَنْ یَکُونَ عَشَّاراً، أَوْ عَرِیفاً، أَوْ شُرْطِیّاً،
8. أَوْ صَاحِبَ عَرْطَبَةٍ (وَ هِیَ الطُّنْبُورُ) أَوْ صَاحِبَ کَوْبَةٍ (وَ هِیَ الطَّبْلُ.
9. وَ قَدْ قِیْلَ أیْضاً: اِنّ العَرْطَبَةَ: الطَّبْلُ وَ الکَوْبَةَ: الطُّنْبورُ).

متن فارسی

«نوف بکالى» مى گوید: امیرمؤمنان (علیه السلام) را در یکى از شب ها دیدم که براى عبادت از بستر خود خارج شده بود. نگاهى به ستارگان آسمان افکند سپس به من فرمود: اى نوف! خوابى یا بیدار؟ عرض کردم: بیدارم.

امام (علیه السلام) فرمود:

1. اى نوف! خوشا به حال زاهدان در دنیا که راغب در آخرت اند،
2. همان ها که زمین را فرش و خاک آن را بستر
3. و آبش را نوشیدنى گواراى خود قرار دادند. قرآن را همچون لباس زیرین و دعا را همچون لباس رویین خویش ساختند
4. سپس دنیا را به روش مسیح سپرى کردند.
5. اهمیت سحرخیزى: اى نوف! داود (پیامبر) (علیه السلام) در چنین ساعتى از خواب برخاست
6. و گفت: این همان ساعتى است که هیچ بنده اى در آن دعا نمى کند جز این که به اجابت مى رسد
7.  مگر آن که مأمور جمع آورى مالیات (براى حاکم ظالم) باشد یا جاسوس گزارشگر یا مأمور انتظامى اش،
8.  یا نوازنده طنبور یا طبل باشد.