متن عربی

377- وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:

يَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ لايَبْقى فيهِمْ مِنَ الْقُرْآنِ اِلاّ رَسْمُهُ، وَ مِنَ الاِْسْلامِ اِلاَّ اسْمُهُ.
وَ مَساجِدُهُمْ يَوْمَئِذ عامِرَةٌ مِنَ الْبِناءِ، خَرابٌ مِنَ الْهُدى. سُكّانُها وَ عُمّارُها شَرُّ اَهْلِ الاَْرْضِ.
مِنْهُمْ تَخْرُجُ الْفِتْنَةُ وَ اِلَيْهِمْ تَأْوِى الْخَطيئَةُ، يَرُدُّونَ مَنْ شَذَّ عَنْها فيها، وَ يَسُوقُونَ مَنْ تَاَخَّرَ عَنْها اِلَيْها،
يَقُولُ اللّهُ سُبْحانَهُ: «فَبى حَلَفْتُ، لاََبْعَثَنَّ عَلى اُولئِكَ فِتْنَةً اَتْرُكُ الْحَليمَ فيها حَيْرانَ»
وَ قَدْ فَعَلَ،
وَ نَحْنُ نَسْتَقيلُ اللّهَ عَثْرَةَ الْغَفْلَةِ.

زمانی‌ بر مردم برسد که در میان آنان از قرآن جز خطوطش، و از اسلام جز اسمش باقی‌ نماند.
مساجدشان در آن زمان از نظر ساختمان آباد، و از نظر هدایت ویران است. ساکنان و آبادکنندگانش بدترین اهل زمینند،
از آنان فتنه برخیزد و گناه در آنان لانه گیرد، آن که از فتنه ها کناره گرفته او را به آن بازمی‌ گردانند، و هرکه از آن عقب مانده او را به سوی‌ آن سوق می‌ دهند.
خداوند پاک می‌ فرماید: «به خود سوگند خورده ام که فتنه ای‌ در میان آنان برانگیزم که خردمند در آن سرگردان شود»
و این کار را هم انجام داده،
و ما از خدا می‌ خواهیم که از لغزش غفلت ما درگذرد.