اى مردم، بايد خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه كيفر ، ترسان بنگرد ، زيرا كسى كه رفاه و گشايش را زمينة گرفتار شدن خويش نداند ، پس خود را از حوادث ترسناك ايمن مى پندارد و آن كس كه تنگدستى را آزمايش الهى نداند پاداشى را كه اميدى به آن بود از دست خواهد
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  مسئله بیعت ( خطبه شماره 136 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

(136) (و من كلام له ( عليه السلام  )

  1. لَمْ تَكُنْ بَيْعَتُكُمْ إِيَّايَ فَلْتَةً.
  2. وَ لَيْسَ أَمْرِي وَ أَمْرُكُمْ وَاحِداً.
  3. إِنِّي أُرِيدُكُمْ لِلَّهِ وَ أَنْتُمْ تُرِيدُونَنِي لِأَنْفُسِكُمْ.
  4. أَيُّهَا النَّاسُ أَعِينُونِي عَلَى أَنْفُسِكُمْ.
  5. وَ ايْمُ اللَّهِ لَأَنصِفَنَّ الْمَظْلُومَ مِنْ ظَالِمِهِ وَ لَأَقُودَنَّ الظَّالِمَ بِخَزَامَتِهِ حَتَّى أُورِدَهُ مَنْهَلَ الْحَقِّ وَ إِنْ كَانَ كَارِهاً.

متن فارسی

سخنى از آن حضرت (علیه السلام)

  1. بيعت شما با من كارى نبود كه بتصادف يا بدون انديشه صورت پذيرفته باشد.
  2. و كار من با شما يكى نيست.
  3. من شما را براى كارهاى خدايى مى خواهم و شما مرا براى منافع خود مى خواهيد.
  4. اى مردم، مرا يارى كنيد، هر چند، خلاف ميلتان باشد،
  5. سوگند به خدا، حق ستمديده را از ستمگر مى ستانم و مهار در بينى ستمگر كرده، چون شتر مى كشانم تا او را به آبشخور حق برم، اگر چه، رفتن به آنجا را ناخوش دارد.
قبلی بعدی