عمرى كه خدا از فرزند آدم پوزش را مى پذيرد شصت سال است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  تقسیم وقت ( حکمت شماره 390 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

390-قَالَ (علیه السلام):  لِلْمُؤْمِنِ ثَلَاثُ سَاعَاتٍ فَسَاعَةٌ يُنَاجِي فِيهَا رَبَّهُ وَ سَاعَةٌ يَرُمُّ [فِيهَا مَعَايِشَهُ‏] مَعَاشَهُ وَ سَاعَةٌ يُخَلِّي [فِيهَا] بَيْنَ نَفْسِهِ وَ بَيْنَ لَذَّتِهَا فِيمَا يَحِلُّ وَ يَجْمُلُ وَ لَيْسَ لِلْعَاقِلِ أَنْ يَكُونَ شَاخِصاً إِلَّا فِي ثَلَاثٍ مَرَمَّةٍ لِمَعَاشٍ أَوْ خُطْوَةٍ فِي مَعَادٍ أَوْ لَذَّةٍ فِي غَيْرِ مُحَرَّمٍ‏.


متن فارسی

و درود خدا بر او ، فرمود :  مؤمن را سه ساعت است: ساعتی که در آن با پروردگارش راز و نیاز کند، و ساعتی که در آن به ترمیم امر معاش خود پردازد، و ساعتی که در آن خود را با لذت های حلال و نیکو سرگرم سازد. و عاقل را نسزد که بکوشد جز در سه چیز: ترمیم امر معاش، یا برداشتن گامی در کار معاد، یا لذت بردن از غیر حرام.

قبلی بعدی