متن عربی

197-  و من كلام له ( عليه السلام ) ينبه فيه على فضيلته لقبول قوله و أمره و نهيه :
وَ لَقَدْ عَلِمَ الْمُسْتَحْفَظُونَ مِنْ أَصْحَابِ مُحَمَّدٍ ( صلى الله عليه وآله ) أَنِّي لَمْ أَرُدَّ عَلَى اللَّهِ وَ لَا عَلَى رَسُولِهِ سَاعَةً قَطُّ وَ لَقَدْ وَاسَيْتُهُ بِنَفْسِي فِي الْمَوَاطِنِ الَّتِي تَنْكُصُ فِيهَا الْأَبْطَالُ وَ تَتَأَخَّرُ فِيهَا الْأَقْدَامُ نَجْدَةً أَكْرَمَنِي اللَّهُ بِهَا وَ لَقَدْ قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله عليه وآله ) وَ إِنَّ رَأْسَهُ لَعَلَى صَدْرِي وَ لَقَدْ سَالَتْ نَفْسُهُ فِي كَفِّي فَأَمْرَرْتُهَا عَلَى وَجْهِي وَ لَقَدْ وُلِّيتُ غُسْلَهُ ( صلى الله عليه وآله ) وَ الْمَلَائِكَةُ أَعْوَانِي فَضَجَّتِ الدَّارُ وَ الْأَفْنِيَةُ مَلَأٌ يَهْبِطُ وَ مَلَأٌ يَعْرُجُ وَ مَا فَارَقَتْ سَمْعِي هَيْنَمَةٌ مِنْهُمْ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ حَتَّى وَارَيْنَاهُ فِي ضَرِيحِهِ فَمَنْ ذَا أَحَقُّ بِهِ مِنِّي حَيّاً وَ مَيِّتاً فَانْفُذُوا عَلَى بَصَائِرِكُمْ وَ لْتَصْدُقْ نِيَّاتُكُمْ فِي جِهَادِ عَدُوِّكُمْ فَوَالَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ إِنِّي لَعَلَى جَادَّةِ الْحَقِّ وَ إِنَّهُمْ لَعَلَى مَزَلَّةِ الْبَاطِلِ أَقُولُ مَا تَسْمَعُونَ وَ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ لِي وَ لَكُمْ.

متن فارسی

از ياران محمد (صلی الله علیه وآله) آنان كه گنجور اسرارند و كتاب و سنت را امانتدار، مى دانند كه من، دمى معارض فرمان خدا و رسول او نبودم و به جان خود پيامبر (صلی الله علیه وآله) را يارى نمودم آنجا كه دليران واپس خزيدند، و گامها برگرديدند. آن دليرى و مردانگيى بود كه خدا به من ارزانى فرمود. و رسول خدا (صلی الله علیه وآله) جان سپرد حالى كه سر او بر سينه من بود. و نفس او در كف من روان شد. آن را بر چهره خويش كشيدم، و شستن او را عهده دار گرديدم، و فرشتگان ياور من بودند و خانه و پيرامون آن فرياد مى كشيد. گروهى فرشته  فرود مى آمد و گروهى به آسمان مى پريد، و بانگ آنان از گوش من نبريد. بر وى درود مى گفتند تا او را در خاك نهاديم. پس چه كسى سزاوارتر است بدو از من، چه در زندگى او و چه پس از مردن؟ پس با دل بينا به راه افتيد! و نيت خويش را در جهاد با دشمن خود راست بداريد كه به خدايى كه جز او خدايى نيست من به راه حق مى روم و آنان بر لغزشگاه باطلند. مى شنويد آنچه را مى گويم و براى خود و شما از خدا آمرزش مى خواهم.