(عبدالله بن عباس در مسئله اى نظر داد كه امام آن را قبول نداشت و فرمود) بر تو است كه رأى خود را به من بگويى، و من باى پيرامون آن بينديشم ، آنگاه اگر خلاقى نظر تو فرمان دادم بايد اطاعت كني!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >  معیار تصدى خلافت ( حکمت شماره 190 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید

متن عربی

190. و قال (علیه السلام):

  1. وَاعَجَبَاهُ! أَتَکُونُ الخِلاَفَةُ بِالصَّحَابَةِ وَ الْقَرَابَةِ؟
    قال الرَّضِـیُّ: وَ رُوِیَ لَهُ شِعْرٌ فی هذا المَعْنَى
  2. فَإِنْ کُنْــتَ بِالشُّــورَى مَلَکْـــتَ أُمُورَهُــمْ
  3. فَکَیْـــفَ بِهـــذَا وَ الْمُشِیـــــرُونَ غُیَّــــــبُ؟
  4. وَ إِنْ کُنْتَ بِالْقُرْبَى حَجَجْتَ خَصِیمَهُمْ
  5. فَغَیْــــــــرُکَ أَوْلَى بِالنَّــــــبِیِّ وَ أَقْـــــــــــــــــرَبُ

متن فارسی

امام (علیه السلام) فرمود:

  1. عجبا! آیا خلافت با همنشینى پیامبر حاصل مى شود؛ ولى با همنشینى وخویشاوندى حاصل نمى گردد؟
    مرحوم سید مى گوید: از آن حضرت شعرى در همین زمینه نقل شده است که (خطاب به خلیفه اوّل) مى گوید:
  2. اگر تو به سبب شورا مالک امور مردم شدى
  3. این چه شورایى است که طرف هاى مشورت (امثال من و جمعى از بنى هاشم و دیگران) غایب بودند؟
  4. و اگر از طریق قرابت با پیامبر در برابر مخالفانت استدلال کردى دیگرى (اشاره به خود امام است)
  5. از تو به پیامبر سزاوارتر و نزدیک تر است.
قبلی بعدی