سخنى از آن حضرت (علیه السلام) هنگامى كه عزم نبرد آن قوم را در صفين داشت.
بار خدايا، پروردگارا اين آسمان برافراشته و اين فضاى نگه داشته، كه آن را جايگاه فرو شدن شب و روز قرار دادى و مكان سير خورشيد و ماه و مسير آمد و شد سيارات ساختى و ساكنانش جماعتى از ملايكه كه هيچگاه از پرستش تو ملول نمى شوند.
و اى پروردگار اين زمين كه آن را قرارگاه مردم و جولانگاه خزندگان و ستوران
و چيزهايى كه به شمار نمى آيند، نمودى، چه آنها كه ديده مى شوند و آنها كه ديده نمى شوند.
اى پروردگار كوههاى استوار كه آنها را ميخهاى زمين قرار دادى تا از اضطرابش نگه دارد و تكيه گاه آفريدگانش گردانيدى،
اگر ما را بر دشمنان پيروز گردانيدى، از جور و ستم دور دار و در راه حق استوار و پاى بر جا قرار ده
و اگر دشمن را بر ما پيروزى دادى، شهادت را نصيب ما كن و ما را از فتنه ها در امان دار.
كجاست آن مدافع صاحب غيرت، كه به هنگام نزول حوادث، نگهبان مردم خويش باشد.
