متن عربی
(31) (و من كلام له ( عليه السلام ) لما أنفذ عبد الله بن عباس إلى الزبير قبل وقوع الحرب يوم الجمل ليستفيئه إلى طاعته
- لَا تَلْقَيَنَّ طَلْحَةَ
- فَإِنَّكَ إِنْ تَلْقَهُ تَجِدْهُ كَالثَّوْرِ عَاقِصاً قَرْنَهُ
- يَرْكَبُ الصَّعْبَ وَ يَقُولُ هُوَ الذَّلُولُ
- وَ لَكِنِ الْقَ الزُّبَيْرَ
- فَإِنَّهُ أَلْيَنُ عَرِيكَةً
- فَقُلْ لَهُ يَقُولُ لَكَ ابْنُ خَالِكَ عَرَفْتَنِي بِالْحِجَازِ وَ أَنْكَرْتَنِي بِالْعِرَاقِ
- فَمَا عَدَا مِمَّا بَدَا
- أقول و هو ( عليه السلام ) أول من سمعت منه هذه الكلمة أعني فما عدا مما بدا.
متن فارسی
سخنى از آن حضرت (علیه السلام)
هنگامى كه عبد الله بن عباس را، پيش از شروع جنگ جمل، نزد زبير فرستاد تا او را به اطاعت خويش بازگرداند.
- طلحه را ملاقات مكن.
- كه اگر به ديدارش روى او را چون گاوى خواهى يافت كه شاخها آخته است.
- او را عادت چنين است، كه مرتكب كارهاى صعب شود و پندارد كه آسان است.
- پس از زبير ديدار كن
- كه نرمخوى تر است.
- او را بگوى كه دايى زاده ات مى گويد مرا در حجاز شناختى و در عراق به جاى نياوردى
- چه چيز تو را از آنچه بر تو آشكار شده بود رويگردان نمود
- من مى گويم: اين نخستين بارى است كه چنين جمله اى از او شنيده شده يعنى: فما عدا ممّا بدا.
