اگر بندة خدا اجل و پايان كارش را مى ديد، با آرزو و فريب آن دشمنى مى ورزيد.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( علی اصغر فقیهی)  >  نياز به دعا ( حکمت شماره 313 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

313- وَ قَالَ (عليه السلام): مَا الْمُبْتَلَى الَّذِي قَدِ اشْتَدَّ بِهِ الْبَلَاءُ بِأَحْوَجَ إِلَى الدُّعَاءِ الَّذِي لَا يأْمَنُ الْبَلَاءَ.


متن فارسی

اميرالمومنين (عليه السلام) فرمود: چنين نيست که انسان مبتلايى که رنج او شدت يافته،  از انسان ديگرى که به بلاء و رنجى گرفتار نيست اما از رسيدن بلاء و رنج نمى تواند خود را در امان بداند، محتاجتر به دعا بوده باشد. (در هر حال دعا لازم است، چه هنگام ابتلاء براى بر طرف شدن آن، چه هنگام آسايش براى اينکه رنجى به انسان نرسد.)

قبلی بعدی