متن عربی

(70) (و من كلام له ( عليه السلام ) في ذم أهل العراق

أَمَّا بَعْدُ يَا أَهْلَ الْعِرَاقِ
فَإِنَّمَا أَنْتُمْ كَالْمَرْأَةِ الْحَامِلِ حَمَلَتْ فَلَمَّا أَتَمَّتْ أَمْلَصَتْ
وَ مَاتَ قَيِّمُهَا
وَ طَالَ تَأَيُّمُهَا
وَ وَرِثَهَا أَبْعَدُهَا
أَمَا وَ اللَّهِ مَا أَتَيْتُكُمُ اخْتِيَاراً
وَ لَكِنْ جِئْتُ إِلَيْكُمْ سَوْقاً
وَ لَقَدْ بَلَغَنِي أَنَّكُمْ تَقُولُونَ عَلِيٌّ يَكْذِبُ
قَاتَلَكُمُ اللَّهُ
فَعَلَى مَنْ أَكْذِبُ
أَ عَلَى اللَّهِ
فَأَنَا أَوَّلُ مَنْ آمَنَ بِهِ أَمْ عَلَى نَبِيِّهِ
فَأَنَا أَوَّلُ مَنْ صَدَّقَهُ
كَلَّا وَ اللَّهِ
وَ لَكِنَّهَا لَهْجَةٌ غِبْتُمْ عَنْهَا
وَ لَمْ تَكُونُوا مِنْ أَهْلِهَا
وَيْلُمِّهِ
كَيْلًا بِغَيْرِ ثَمَنٍ
لَوْ كَانَ لَهُ وِعَاءٌ
وَ (لَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِينٍ)

اما بعد، اى مردم عراق،
شما همانند زنى آبستن هستيد كه چون مدت حملش به سر آيد، بچه خود مرده بيفكند
و سرپرستش بميرد
و بيوگيش مدت گيرد
و، آنكه به او از همه دورتر است، ميراثش بخورد.
به خدا سوگند، كه من به اختيار خود به نزد شما نيامدم،
بلكه دست حوادث بود كه مرا بدين سوى سوق داد.
به من خبر رسيده كه گفته ايد: على دروغ مى بندد.
خدايتان بكشد
به چه كسى دروغ مى بندم
آيا به خدا دروغ مى بندم،
در حالى كه، من نخستين كسى هستم كه به او ايمان آورده ام يا بر پيامبر او دروغ مى بندم،
در حالى كه، من نخستين كسى هستم كه او را تصديق كرده ام
به خدا سوگند، كه نه چنين است
بلكه آنچه مى گفتم معنى آن درنمى يافتيد
زيرا شايسته دريافت آن نبوديد.
اى شگفتا، شگفتا،
دانش و حكمت را برايگان پيمانه مى كنم،
اگر آن را ظرفى باشد.
«شما پس از اندك زمانى از خبر آن آگاه خواهيد شد.»