آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( مصطفی زمانی)  >  نشانه هاى سقوط ( حکمت شماره 98 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

98- وَ قَالَ (عليه السلام) : يَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لَا يُقَرَّبُ فِيهِ إِلَّا الْمَاحِلُ وَ لَا يُظَرَّفُ فِيهِ إِلَّا الْفَاجِرُ وَ لَا يُضَعَّفُ فِيهِ إِلَّا الْمُنْصِفُ يَعُدُّونَ الصَّدَقَةَ فِيهِ غُرْماً وَ صِلَةَ الرَّحِمِ مَنّاً وَ الْعِبَادَةَ اسْتِطَالَةً عَلَى النَّاسِ فَعِنْدَ ذَلِكَ يَكُونُ السُّلْطَانُ بِمَشُورَةِ النِّسَاءِ وَ إِمَارَةِ الصِّبْيَانِ وَ تَدْبِيرِ الْخِصْيَانِ .
 


متن فارسی

روزگارى مى آيد كه فقط سخن چينان مقرب اند و دروغگويان و ناپاكان زيرك شمرده مى شوند، اما افراد درستكار ناتوان. در چنين روزگارى صدقه را غرامت مى شمارند و در صله ى رحم منت مى گذارند و بندگى خدا آنان را ريا كار مى گرداند و به ديگران با ديده بى اعتنائى مى نگرند.در چنين زمانى (كه جامعه چنين گرديد) رياستمداران از فكر كنيزان (زنان
ص   886
بى سر و پا) كمك مى گيرند و نوجوانان به رياست مى رسند و اداره ى امور بدست خواجگان (يا خواجه صفت ها) مى افتد.

 

قبلی بعدی