آن كه جان را با طمع ورزى بپوشاند خود را پُست كرده ، و آن كه راز سختى هاى خود را آشكار سازد خود را خوار كرده ، و آن كه زبان را بر خود حاكم كند خود را بى ارزش كرده است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  نابودی خوارج ( خطبه شماره 181 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

181.و من كلام له (علیه السلام):: وَ قَدْ أَرْسَلَ رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِهِ يَعْلَمُ لَهُ عِلْمَ أَحْوَالِ قَوْمٍ مِنْ جُنْدِ الْكُوفَةِ قَدْ هَمُّوا بِاللِّحَاقِ بِالْخَوَارِجِ وَ كَانُوا عَلَى خَوْفٍ مِنْهُ (علیه السلام) فَلَمَّا عَادَ إِلَيْهِ الرَّجُلُ قَالَ لَهُ أَأَمِنُوا فَقَطَنُوا أَمْ جَبَنُوا فَظَعَنُوا فَقَالَ الرَّجُلُ بَلْ ظَعَنُوا يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ فَقَالَ (علیه السلام):

  1. بُعْداً لَهُمْ‏ كَما بَعِدَتْ ثَمُودُ أَمَا لَوْ أُشْرِعَتِ الْأَسِنَّةُ إِلَيْهِمْ وَ صُبَّتِ السُّيُوفُ عَلَى هَامَاتِهِمْ لَقَدْ نَدِمُوا عَلَى مَا كَانَ مِنْهُمْ .
  2. إِنَّ الشَّيْطَانَ الْيَوْمَ قَدِ اسْتَفَلَّهُمْ وَ هُوَ غَداً مُتَبَرِّئٌ مِنْهُمْ وَ مُتَخَلٍ‏ عَنْهُمْ .
  3. فَحَسْبُهُمْ بِخُرُوجِهِمْ مِنَ الْهُدَى وَ ارْتِكَاسِهِمْ فِي الضَّلَالِ وَ الْعَمَى وَ صَدِّهِمْ عَنِ الْحَقِّ وَ جِمَاحِهِمْ فِي التِّيهِ‏.

متن فارسی

 از یک سخن آن حضرت هنگامی که یکی از یاران خود را فرستاد تا درباره ی  قومی از سپاه کوفه که از آن حضرت بیم داشتند و می خواستند به خوارج بپیوندند تحقیق کند. چون آن مرد بازگشت امام فرمود:

  1. آیا آسایش خاطر یافتند و ماندند یا ترسیدند و کوج کردند؟ گفت: نه، کوج کردند ای امیرمؤمنان!

 امام فرمود:

  1. امیدوارم « آنچنان که قوم ثمود [1]تباه شدند اینها هم تباه گردند![2] هان، در آن دم که نیزه ها به سویشان نشانه رورد با ور شمشیرها بر تارکشان فرو ریرد ، هر آینه از کردار خود پشیمان شوند.
  2.  امروز شیطان آنان را به هزیمت و پراکندگی فراخوانده، و فردا از آنان بیزاری خواهد جست و دست از یاری آنان خواهد شست.
  3.  ننگ و کیفرشان همین بس که از راه راست بیرون رفتند، و در گمراهی و کوری سرنگون کشتند. از حق و حقیقت روی برتافتند، و در جهل و گمراهی سرسختی و سرکشی نشان دادند.
 


[1] قوم صالح پیامبر(علیه السلام)که پس از پی کردن شتر صالح به هلاکت رسیدند.

[2] اقتباس از سوره ی  هود، آیه ی  ۹۵.

قبلی بعدی