بزرگ ترين عيب آن كه چيزى را در خوددارى، بر ديگران عيب بشمار!
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( حسین استادولی)  >  موعظه جامع ( حکمت شماره 349 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم

متن عربی

و درود خدا بر او ، فرمود :  هر که به عیب خود نگرد از دیدن عیب دیگران بازماند. و هر که به روزی خدا خرسند باشد بر آنچه از دستش رود اندوه نخورد. و هر که تیغ ستم برکشد خود بدان کشته شود. و هر که بدون آمادگی با کارها درگیر شود هلاک گردد. و هر که به گردابها درآید غرق گردد. و هر که به جای های ناشایست قدم نهد متهم شود. و هر که پر سخن باشد پرخطا گردد، و هر که پرخطا باشد کم حیا گردد، و هر که کم حیا باشد پرهیزگاریش اندک شود، و هر که پرهیزگاریش اندک شود دلش بمیرد، و هر که دلش بمیرد به آتش دوزخ در آید. و هر که به عیب های دیگران بنگرد و آنها را ناپسند شمارد سپس همان را برای خود پسندد احمق واقعی است. قناعت ثروتی است بی پایان، هر که فراوان یاد مرگ کند به اندکی از دنیا خرسند باشد. و هر که بداند سخنش از عمل او محسوب است کم سخن گوید مکر در آنچه به کارش آید.


متن فارسی

  349-قَالَ (علیه السلام):  مَنْ نَظَرَ فِي عَيْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَيْبِ غَيْرِهِ وَ مَنْ رَضِيَ بِرِزْقِ اللَّهِ لَمْ يَحْزَنْ عَلَى مَا فَاتَهُ وَ مَنْ سَلَّ سَيْفَ الْبَغْيِ قُتِلَ بِهِ وَ مَنْ كَابَدَ الْأُمُورَ عَطِبَ وَ مَنِ اقْتَحَمَ اللُّجَجَ غَرِقَ وَ مَنْ دَخَلَ مَدَاخِلَ السُّوءِ اتُّهِمَ وَ مَنْ كَثُرَ كَلَامُهُ كَثُرَ خَطَؤُهُ وَ مَنْ كَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَيَاؤُهُ وَ مَنْ قَلَّ حَيَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ وَ مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ وَ مَنْ نَظَرَ فِي عُيُوبِ [غَيْرِهِ‏] النَّاسِ فَأَنْكَرَهَا ثُمَّ رَضِيَهَا لِنَفْسِهِ فَذَلِكَ الْأَحْمَقُ بِعَيْنِهِ وَ الْقَنَاعَةُ مَالٌ لَا يَنْفَدُ وَ مَنْ أَكْثَرَ مِنْ ذِكْرِ الْمَوْتِ رَضِيَ مِنَ الدُّنْيَا بِالْيَسِيرِ وَ مَنْ عَلِمَ أَنَّ كَلَامَهُ مِنْ عَمَلِهِ قَلَّ كَلَامُهُ إِلَّا فِيمَا يَعْنِيهِ‏.

قبلی بعدی