متن عربی

236.و من كلام له  (علیه السلام):اقتص فيه ذكر ما كان منه بعد هجرة النبي (صلی الله علیه و آله و سلم)ثم لحاقه به‏

(1)فَجَعَلْتُ أَتْبَعُ مَأْخَذَ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم)فَأَطَأُ ذِكْرَهُ حَتَّى انْتَهَيْتُ إِلَى الْعَرَجِ [الْعَرْجِ‏] [فِي كَلَامٍ طَوِيلٍ‏].

(2)[قال السيد الشريف رضي الله عنه في كلام طويل قوله (علیه السلام)  فأطأ ذكره من الكلام الذي رمى به إلى غايتي الإيجاز و الفصاحة

(3)أراد أني كنت أعطى خبره (صلی الله علیه و آله و سلم)من بدء خروجي إلى أن انتهيت إلى هذا الموضع

(4) فكنى عن ذلك بهذه الكناية العجيبة]

متن فارسی

236. از سخنان آن حضرت است که در آن نقل می کند و اقدام خود را پس از مهاجرت رسول خدا و ملحق شدن خود را به آن بزرگوار.

(1)پس پیروی نمودم از محلی که رسول خدا در پیش گرفته بود ، پس قدم به یاد او می­نهادم(در راه سراغ او را می­گرفتم) تا به عرج(نام محلی است) رسیدم، این سخن در ضمن کلام طولانی است.

(2)فرمایش آن حضرت:فاطاً ذکره، سخنی است که به آخرین درجه اختصار و فصاحت رسیده است.

(3)منظور حضرت این ایت که از ابتدای خارج شدم از مکه خبر آن حضرت به من میرسید تا آنکه به این محل(عرج) رسیدم.

(4)پس از این مطلب با این کنایه عجیب اشاره نموده است.