نامه آن حضرت (علیه السلام) به کارگزارانش در امر خراج
از بنده خدا، علی امير المؤمنين به کارگزاران خراج. اما بعد. کسی که از روز حساب، روزی که روی در آمدن دارد بيم به دل راه ندهد، چيزی که در آن روز نگهبانش خواهد بود پيشاپيش نفرستد.
بدانيد، که آنچه به انجام دادنش مکلف شده ايد، اندک است و پاداش آن بسيار. اگر در آنچه خداوند شما را از آن نهی کرده، چون ستم و تجاوز، عقابی نبود که مردم از آن بترسند، در اجتناب از آنها آن قدر ثواب هست که مردم را برای ترک آنها بهانه ای نباشد.
پس خود، داد مردم را بدهيد و در معاشرت با آنان انصاف را فرو مگذاريد و برای برآوردن نيازهايشان، حوصله به خرج دهيد. شما خازنان رعيت هستيد و وکيلان امت و سفيران امامان. کسی را که نيازی دارد، در برآوردن آن درنگ مکنيد آنسان، که به خشم آيد و او را از مطلوبش باز نداريد
و برای گرفتن خراج، جامه تابستانی و زمستانی مردم را يا ستوری که با آن کار می کنند يا بنده آنها را مفروشيد
و هيچکس را برای درهمی تازيانه نزنيد و دست به مال هيچکس، چه مسلمان و چه ذمی، نبريد، مگر آنکه، اسبی يا سلاحی نزد آنان بيابيد که بدان بر مسلمانان تجاوز کنند و مسلمانان را شايسته نيست که اين گونه چيزها را در دست دشمن اسلام واگذارد تا سبب نيرومندی او بر ضد اسلام گردد.
از خيرخواهی ديگران دريغ نکنيد و با سپاهيان رفتار نيکو را فرو مگذاريد و از ياری رعيت باز مايستيد و در تقويت دين درنگ روا مداريد.
آنچه در راه خدا بر شما واجب است به جای آريد، زيرا خداوند سبحان از ما و شما خواسته است که در سپاسگزاريش تا توانيم بکوشيم و تا توانمان هست ياريش کنيم. هيچ نيرويی جز از سوی خداوند نيست.
