متن عربی

277-  رُوِيَ أَنَّهُ (عليه السلام) رُفِعَ إِلَيْهِ رَجُلَانِ سَرَقَا مِنْ مَالِ اللَّهِ أَحَدُهُمَا عَبْدٌ مِنْ مَالِ اللَّهِ وَ الْآخَرُ مِنْ عُرُوضِ النَّاسِ .
فَقَالَ (عليه السلام) : أَمَّا هَذَا فَهُوَ مِنْ مَالِ اللَّهِ وَ لَا حَدَّ عَلَيْهِ مَالُ اللَّهِ أَكَلَ بَعْضُهُ بَعْضاً ، وَ أَمَّا الْآخَرُ فَعَلَيْهِ الْحَدُّ الشَّدِيدُ فَقَطَعَ يَدَهُ .

متن فارسی

نقل شده است كه دو نفر را نزد آنحضرت آوردند كه از بيت المال دزدى كرده بودند يكى از آن دو نفر از غلامان بيت المال بود و ديگرى غلام مردم.

ص   962
حضرت فرمود: اين يكى غلام بيت المال است حد ندارد، بعضى از بيت المال بعض ديگر را خورده اما غلام ديگر بايد حد بر او جارى شود  سپس دستش را قطع كرد.