خانه > قدرت خداوند و خلقت زمین ( خطبه شماره 202 )
خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
متن عربی
202.وَ مِنْ خُطْبَة لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
- وَ كانَ مِنِ اقْتِدارِ جَبَرُوتِهِ، وَ بَدِيع ِ لَطائِفِ صَنْعَتِهِ، اَنْ جَعَلَ مِنْ ماءِ الْبَحْرِ الزّاخِرِ المُتَراكِمِ الْمُتَقاصِفِ يَبَساً جامِداً،
- ثُمَّ فَطَرَ مِنْهُ اَطْباقاً، فَفَتَقَها سَبْعَ سَموات بَعْدَ ارْتِتاقِها، فَاسْتَمْسَكَتْ بِاَمْرِهِ،
- وَ قامَتْ عَلى حَدِّهِ. وَ اَرْسى اَرْضاً يَحْمِلُهَا الاَْخْضَرُ الْمُثْعَنْجِرُ، وَالْقَمْقامُ الْمُسَخَّرُ،
- قَدْ ذَلَّ لاَِمْرِهِ، وَ اَذْعَنَ لِهَيْبَتِهِ، وَ وَقَفَ الْجارى مِنْهُ لِخَشْيَتِهِ.
- وَ جَبَلَ جَلاميدَها وَ نُشُوزَ مُتُونِها وَ اَطْوادِها، فَاَرْساها فى مَراسيها،
- وَ اَلْزَمَها قَرارَتَها، فَمَضَتْ رُؤُوسُها فِى الْهَواءِ، وَ رَسَتْ اُصُولُها فِى الْماءِ.
- فَاَنْهَدَ جِبالَها عَنْ سُهُولِها، وَ اَساخَ قَواعِدَها فى مُتُونِ اَقْطارِها وَ مَواضِع ِ اَنْصابِها،
- فَاَشْهَقَ قِلالَها، وَ اَطالَ اَنْشازَها، وَ جَعَلَها لِلاَْرْضِ عِماداً،
- وَ اَرَّزَها فيها اَوْتاداً، فَسَكَنَتْ عَلى حَرَكَتِها مِنْ اَنْ تَميدَ بِاَهْلِها،
- اَوْ تَسيخَ بِحِمْلِها، اَوْ تَزُولَ عَنْ مَواضِعِها.
- فَسُبْحانَ مَنْ اَمْسَكَها بَعْدَ مَوَجانِ مِياهِها، وَ اَجْمَدَها بَعْدَ رُطُوبَةِ اَكْنافِها،
- فَجَعَلَها لِخَلْقِهِ مِهاداً، وَ بَسَطَها لَهُمْ فِراشاً،
- فَوْقَ بَحْر لُجِّىٍّ راكِد لايَجْرى، وَ قائِم لايَسْرى، تُكَرْكِرُهُ الرِّياحُ الْعَواصِفُ،
- وَ تَمْخُضُهُ الْغَمامُ الذَّوارِفُ، «اِنَّ فى ذلِكَ لَعِبْرَةً لِمَنْ يَخْشى».
متن فارسی
از خطبه هاى آن حضرت است در قدرت خداوند و خلقت زمین
- از آثار اقتدار عظمتش، و شگفتى لطائف آفرینشش، اینکه زمین خشک را از آب دریاى عمیق و متراکم که امواج درهم شکننده است به وجود آورد،
- سپس از آن آب طبقاتى آفرید، آن گاه هفت آسمان را بعد از آنکه به هم پیوسته بود از آن باز کرد، آسمانها به فرمان او خود را نگاه داشتند،
- و بر اندازه اى که براى آنها مقرر فرموده بود برپا شدند، و زمینى را که آب روان سبز رنگ آن را حمل مى کند و دریاى مسخّر شده آن را برمى دارد استوار و پابرجا نمود،
- دریایى که در برابر امرش خاکسار و در مقابل هیبتش تسلیم، و جریانش از خشیت او متوقف است.
- تخته سنگهاى عظیم، و تپه هاى بلند و کوههاى زمین را آفرید، و آنها را در جاى خود ثابت نمود،
- و در قرارگاهشان مستقر کرد. قلّه کوهها در فضا بالا رفت، و ریشه آنها در آب قرار گرفت.
- کوهها را از زمینهاى هموار برافراشت، و پایه هاى آن را در پشت اطراف زمین و مراکزى که برقرارند فرو برد،
- قله ها را بالا برد، و بلندیهاى آن را طولانى نمود، و کوهها را ستون زمین ساخت،
- و چون میخ هایى بر آن کوبید، پس زمین متحرک ساکن شد از اینکه ساکنانش را به اضطراب اندازد،
- یا بار گرانش را در خود فرو برد، یا از جاى خود منحرف شود.
- منزه است خداوندى که زمین را پس از موج زدن آبهایش نگاه داشت، و آن را پس از رطوبت اطرافش خشک نمود،
- و آن را براى خلق خود بستر آرام، و فرش گسترده قرار داد،
- آن هم روى دریاى عمیق ساکنى که بى جریان است، و ایستاده و بى حرکت مى باشد، که بادهاى سخت آن را زیر و رو و این سو و آن سو مى کند،
- و ابرهاى پر باران آن را به جنبش مى آورد، «همانا در این آثار براى اهل خشیت عبرت و پند است».
قبلی بعدی
