متن عربی
(105) (و من خطبة له ( عليه السلام )
- الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي شَرَعَ الْإِسْلَامَ
- فَسَهَّلَ شَرَائِعَهُ لِمَنْ وَرَدَهُ
- وَ أَعَزَّ أَرْكَانَهُ عَلَى مَنْ غَالَبَهُ
- فَجَعَلَهُ أَمْناً لِمَنْ عَلِقَهُ
- وَ سِلْماً لِمَنْ دَخَلَهُ
- وَ بُرْهَاناً لِمَنْ تَكَلَّمَ بِهِ
- وَ شَاهِداً لِمَنْ خَاصَمَ بِهِ
- وَ نُوراً لِمَنِ اسْتَضَاءَ بِهِ
- وَ فَهْماً لِمَنْ عَقَلَ
- وَ لُبّاً لِمَنْ تَدَبَّرَ
- وَ آيَةً لِمَنْ تَوَسَّمَ
- وَ تَبْصِرَةً لِمَنْ عَزَمَ
- وَ عِبْرَةً لِمَنِ اتَّعَظَ
- وَ نَجَاةً لِمَنْ صَدَّقَ
- وَ ثِقَةً لِمَنْ تَوَكَّلَ
- وَ رَاحَةً لِمَنْ فَوَّضَ
- وَ جُنَّةً لِمَنْ صَبَرَ
- فَهُوَ أَبْلَجُ الْمَنَاهِجِ
- وَ أَوْضَحُ الْوَلَائِجِ
- مُشْرِفُ الْمَنَارِ
- مُشْرِقُ الْجَوَادِّ
- مُضِي ءُ الْمَصَابِيحِ
- كَرِيمُ الْمِضْمَارِ
- رَفِيعُ الْغَايَةِ
- جَامِعُ الْحَلْبَةِ
- مُتَنَافَسُ السُّبْقَةِ
- شَرِيفُ الْفُرْسَانِ
- التَّصْدِيقُ مِنْهَاجُهُ
- وَ الصَّالِحَاتُ مَنَارُهُ
- وَ الْمَوْتُ غَايَتُهُ
- وَ الدُّنْيَا مِضْمَارُهُ
- وَ الْقِيَامَةُ حَلْبَتُهُ
- وَ الْجَنَّةُ سُبْقَتُهُ
- (منها) في ذكر النبي ( صلى الله عليه وآله )
- حَتَّى أَوْرَى قَبَساً لِقَابِسٍ
- وَ أَنَارَ عَلَماً لِحَابِسٍ
- فَهُوَ أَمِينُكَ الْمَأْمُونُ
- وَ شَهِيدُكَ يَوْمَ الدِّينِ
- وَ بَعِيثُكَ نِعْمَةً
- وَ رَسُولُكَ بِالْحَقِّ رَحْمَةً
- اللَّهُمَّ اقْسِمْ لَهُ مَقْسَماً مِنْ عَدْلِكَ
- وَ اجْزِهِ مُضَاعَفَاتِ الْخَيْرِ مِنْ فَضْلِكَ
- اللَّهُمَّ أَعْلِ عَلَى بِنَاءِ الْبَانِينَ بِنَاءَهُ
- وَ أَكْرِمْ لَدَيْكَ نُزُلَهُ
- وَ شَرِّفْ عِنْدَكَ مَنْزِلَتَهُ
- وَ آتِهِ الْوَسِيلَةَ
- وَ أَعْطِهِ السَّنَاءَ وَ الْفَضِيلَةَ
- وَ احْشُرْنَا فِي زُمْرَتِهِ غَيْرَ خَزَايَا
- وَ لَا نَادِمِينَ وَ لَا نَاكِبِينَ
- وَ لَا نَاكِثِينَ
- وَ لَا ضَالِّينَ
- وَ لَا مُضِلِّينَ
- وَ لَا مَفْتُونِينَ
- و قد مضى هذا الكلام فيما تقدم إلا أننا كررناه هاهنا لما في الروايتين من الاختلاف
- (و منها) في خطاب أصحابه
- وَ قَدْ بَلَغْتُمْ مِنْ كَرَامَةِ اللَّهِ تَعَالَى لَكُمْ مَنْزِلَةً تُكْرَمُ بِهَا إِمَاؤُكُمْ
- وَ تُوصَلُ بِهَا جِيرَانُكُمْ
- وَ يُعَظِّمُكُمْ مَنْ لَا فَضْلَ لَكُمْ عَلَيْهِ
- وَ لَا يَدَ لَكُمْ عِنْدَهُ
- وَ يَهَابُكُمْ مَنْ لَا يَخَافُ لَكُمْ سَطْوَةً
- وَ لَا لَكُمْ عَلَيْهِ إِمْرَةٌ
- وَ قَدْ تَرَوْنَ عُهُودَ اللَّهِ مَنْقُوضَةً فَلَا تَغْضَبُونَ
- وَ أَنْتُمْ لِنَقْضِ ذِمَمِ آبَائِكُمْ تَأْنَفُونَ
- وَ كَانَتْ أُمُورُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ تَرِدُ وَ عَنْكُمْ تَصْدُرُ وَ إِلَيْكُمْ تَرْجِعُ
- فَمَكَّنْتُمُ الظَّلَمَةَ مِنْ مَنْزِلَتِكُمْ
- وَ أَلْقَيْتُمْ إِلَيْهِمْ أَزِمَّتَكُمْ
- وَ أَسْلَمْتُمْ أُمُورَ اللَّهِ فِي أَيْدِيهِمْ
- يَعْمَلُونَ بِالشُّبُهَاتِ
- وَ يَسِيرُونَ فِي الشَّهَوَاتِ
- وَ أَيْمُ اللَّهِ لَوْ فَرَّقُوكُمْ تَحْتَ كُلِّ كَوْكَبٍ
- لَجَمَعَكُمُ اللَّهُ لِشَرِّ يَوْمٍ لَهُمْ
متن فارسی
خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)
- حمد باد خداوندى را كه اسلام را آشكار ساخت
- و براى تشنگان آن راه ورود به آبشخورش را آسان گردانيد
- و اركانش را استوارى بخشيد تا كسى را ياراى چيرگى بر آن نباشد.
- و آن را امان قرار داد براى كسى كه چنگ در آن زند
- و نشان صلح و آرامش براى كسى كه بدان داخل شود،
- اسلام برهان است، براى كسى كه بدان سخن گويد
- و گواه است براى كسى كه بدان دادخواهى كند
- و روشنايى است براى كسى كه از آن روشنى طلبد
- و فهم است براى كسى كه در آن تعقل كند
- و خرد است براى كسى كه در آن تدبّر جويد
- و نشانه است براى كسى كه در پى نشانه باشد
- و بينايى است براى كسى كه عزيمت كارها كند
- و عبرت است براى كسى كه پند گيرد
- و رهايى است براى كسى كه تصديقش كند
- و اعتماد است براى كسى كه توكّل كند
- و راحت است براى كسى كه كارش را به خدايش واگذارد
- و سپر است براى كسى كه شكيبايى ورزد.
- اسلام روشن ترين راه هاست
- و واضح ترين مذهبها است.
- مرتفع است نشانه هاى او،
- تابناك است طريق او
- و تابان است چراغهاى او.
- سبقت در ميدان مسابقه اش ارجمند است
- و پايان مسابقه اش والاست.
- گرد آورنده شهسواران است
- كه براى ربودن جايزه بر يكديگر پيشى گيرند.
- سواركارانش بس ارجمندند.
- تصديق آوردن، راه روشن اوست
- و اعمال نيك و پسنديده علامت اوست.
- مرگ پايان مدت،
- و دنيا جاى مسابقت
- و مكان دوانيدن اسبهاى آن قيامت است
- و بهشت جايزه كسى است كه در مسابقت پيش افتد.
- هم از اين خطبه [در ذكر پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)]
- تا آنكه شعله اى افروخت، تا ديگران از آن پاره آتشى برگيرند
- و مشعلى نهاد تا سرگشتگان وادى حيرت را راه نمايد.
- او امين توست و مورد اعتماد توست
- و گواه توست در روز جزا.
- نعمتى است كه از سوى تو به جهانيان ارزانى شده
- و پيامبر و فرستاده بر حق توست كه رحمت و بخشايش است.
- اى خداوند، او را از عدل خود بهره و نصيبى ده
- و از فضل خويش، فراوان، پاداش نيكش عطا كن.
- بار خدايا، بناى دين او را از آنچه ديگران فرا برده اند، فراتر بر.
- بر خوان نعمت خود گراميش دار.
- و منزلتش را در نزد خود بيفزاى
- و او را وسيلت عطا كن
- و، برترى و فضيلتش بخش.
- ما را در گروه او محشور فرماى نه در گروه رسوايان
- و پشيمانان و نه در آن زمره كه از حق منحرف شده اند.
- يا آنان كه پيمان شكسته اند
- و نه گمراهان
- و گمراه كنندگان.
- اين سخن زين پيش گذشت
- و ما به سبب اختلاف دو روايت در اينجا تكرارش كرديم.
- و هم از اين خطبه [در خطاب به اصحابش ]
- به كرم و لطف خداوندى به مقامى رسيديد كه حتى كنيزانتان را هم گرامى مى دارند
- و خواهند كه همسايگانتان را نيز بهره مند گردانند.
- در برابر شما سر فرود مى آورد، آنكه شما را بر او برترى نيست،
- و احسانى در حق او نكرده ايد.
- و از شما مى ترسد كسى كه از سطوت و قدرت شما در امان است
- و شما را بر او فرمانى نيست.
- اكنون مى نگريد، كه پيمانهاى خدا شكسته مى شود و خشمگين نمى گرديد
- در حالى كه، شكستن پيمانهاى پدرانتان را برنمى تابيد و ننگ خود مى دانيد.
- احكام خدا را از شما مى پرسيدند و شما پاسخ مى داديد و در كشاكشها داورى مى نموديد،
- ولى جاى خود را به ستمكاران واگذاشتيد
- و زمام كار خود به دست آنان سپرديد
- و كارهايى را كه خدا بر شما مقرر داشته بود به آنان تسليم كرديد،
- در حالى كه، آنان به شبهات باطل در دين عمل مى كنند
- و در پى خواهشهاى نفس خود مى روند.
- به خدا سوگند، كه اگر هر يك از شما را در زير ستاره اى بپراكنند،
- خدا شما را براى ديدن سرانجام شوم ايشان گرد خواهد آورد.
