متن عربی

140- و من کلام له (علیه السلام):
المعروف فی غیر أهله
وَ لَیسَ لِوَاضِعِ الْمَعْرُوفِ فِی غَیرِ حَقِّهِ وَ عِنْدَ غَیرِ أَهْلِهِ مِنَ الْحَظِّ فِیمَا أَتَی إِلَّا مَحْمَدَةُ اللِّئَامِ وَ ثَنَاءُ الْأَشْرَارِ وَ مَقَالَةُ الْجُهَّالَ مَا دَامَ مُنْعِماً عَلَیهِمْ مَا أَجْوَدَ یدَهُ وَ هُوَ عَنْ ذَاتِ اللَّهِ بِخَیلٌ.
مواضع المعروف
فَمَنْ آتَاهُ اللَّهُ مَالًا فَلْیصِلْ بِهِ الْقَرَابَةَ وَ لْیحْسِنْ مِنْهُ الضِّیافَةَ وَ لْیفُک بِهِ الْأَسِیرَ وَ الْعَانِی وَ لْیعْطِ مِنْهُ الْفَقِیرَ وَ الْغَارِمَ وَ لْیصْبِرْ نَفْسَهُ عَلَی الْحُقُوقِ وَ النَّوَائِبِ ابْتِغَاءَ الثَّوَابِ فَإِنَّ فَوْزاً بِهَذِهِ الْخِصَالِ شَرَفُ مَکارِمِ الدُّنْیا وَ دَرْک فَضَائِلِ الْآخِرَةِ إِنْ شَاءَ اللَّهُ.

متن فارسی

درباره نیکی به نااهل
قسمتی است از کلامی از امیرالمومنین علیه السلام: کسی که کاری نیک را، نابجا و بی مورد به کار ببرد و درباره آن کس که شایستگی ندارد، انجام دهد، بهره او از این کار، جز ستایش پست فطرتان و ثناخوانی شروران ، چیز دیگری نیست و بهره دیگر او این گفته نادانان است که تا آن زمان که نعمت از او دریافت می دارند، می گویند: چه دست بخشنده ای دارد، و این در حالی است که او از پرداخت حق خداوند، بخل می ورزد.
 بنابراین هر کس خدا مالی به او عطا فرموده پس باید به وسیله آن صله رحم به جا آورد و باید میهمانیهای نیکویی ترتیب دهد، و باید اسیران و افراد به بند کشیده شده را رها سازد و باید به فقیران و بدهکاران، عطا نماید و باید برای یافتن ثواب آخرت خود را در ادای حقوق الهی و پیشامدهای دشوار روزگار شکیبا سازد، پس به راستی دستیابی به این خصلت، باعث سربلندی انسان در اثر برخورداری از نیکوییهای دنیا و دست یافتن به فضیلتهای آخرت خواهد بود، اگر خدا بخواهد.