بْخل ننگ و ترس نقصان است . و تهيدستى مرد زيرك را در برهان كُند مى سازد و انسان تهيدست در شهر خويش نيز بيگانه است.
مرکز جهانی اطلاع رسانی آل البیت

خانه  >   ترجمه ( عبدالمحمد آیتی)  >  فانی بودن دنیا ( خطبه شماره 145 )

خطبـه ها
نامـــه ها
حکمت ها
غرائب الکلم
برای دسترسی سریع به نامه مورد نظر، شماره نامه را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید
برای دسترسی سریع به حکمت مورد نظر، شماره حکمت را وارد کنید

متن عربی

 (145) (و من خطبة له ( عليه السلام  )

  1. أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا أَنْتُمْ فِي هَذِهِ الدُّنْيَا غَرَضٌ تَنْتَضِلُ فِيهِ الْمَنَايَا
  2. مَعَ كُلِّ جُرْعَةٍ شَرَقٌ
  3. وَ فِي كُلِّ أُكْلَةٍ غَصَصٌ
  4. لَا تَنَالُونَ مِنْهَا نِعْمَةً إِلَّا بِفِرَاقِ أُخْرَى
  5. وَ لَا يُعَمَّرُ مُعَمَّرٌ مِنْكُمْ يَوْماً مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا بِهَدْمِ آخَرَ مِنْ أَجَلِهِ
  6. وَ لَا تُجَدَّدُ لَهُ زِيَادَةٌ فِي أُكْلَةٍ إِلَّا بِنَفَادِ مَا قَبْلَهَا مِنْ رِزْقِهِ
  7. وَ لَا يَحْيَا لَهُ أَثَرٌ إِلَّا مَاتَ لَهُ أَثَرٌ
  8. وَ لَا يَتَجَدَّدُ لَهُ جَدِيدٌ إِلَّا بَعْدَ أَنْ يَخْلُقَ لَهُ جَدِيدٌ
  9. وَ لَا تَقُومُ لَهُ نَابِتَةٌ إِلَّا وَ تَسْقُطُ مِنْهُ مَحْصُودَةٌ
  10. وَ قَدْ مَضَتْ أُصُولٌ نَحْنُ فُرُوعُهَا
  11. فَمَا بَقَاءُ فَرْعٍ بَعْدَ ذَهَابِ أَصْلِهِ
  12. (منها)
  13. وَ مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلَّا تُرِكَ بِهَا سُنَّةٌ
  14. فَاتَّقُوا الْبِدَعَ
  15. وَ الْزَمُوا الْمَهْيَعَ
  16. إِنَّ عَوَازِمَ الْأُمُورِ أَفْضَلُهَا
  17. وَ إِنَّ مُحْدَثَاتِهَا شِرَارُهَا.

متن فارسی

خطبه اى از آن حضرت (علیه السلام)

  1. اى مردم، شما در اين دنيا، به مثابه آماج هستيد و مرگ ها تيرهاى خود را به سوى شما مى افكنند.
  2. هر جرعه اى كه مى نوشيد آب در گلويتان مى جهد.
  3. و هر لقمه اى، كه مى بلعيد، گلوگيرتان مى شود.
  4. از هيچ نعمتى بهره نمى يابيد، مگر آنكه، نعمتى ديگر را از دست مى دهيد.
  5. هيچيك از شما يك روز عمر نمى يابد، مگر آنكه، يك روز ديگر از عمرش كاسته مى شود
  6. و چيزى بر روزيش افزون نمى گردد، مگر هنگامى كه آنچه در روز پيش داشته، از ميان برود.
  7. براى او اثرى پديد نمى آيد مگر آنكه، اثر ديگرش نابود گردد.
  8. هر نوى را زمانى حاصل كند كه نو ديگر را كهنه كرده باشد.
  9. هيچ نهالى براى او نرويد تا نهال روييده اى از آن او بر زمين نيفتد.
  10. ريشه ها، پدران و مادران، رفتند و ما، فرزندان، شاخه ها هستيم
  11. و شاخه ها را پس از رفتن ريشه ها چه بقاست
  12. و از اين خطبه
  13. بدعتى را پديد نياوردند، جز آنكه، سنّتى را ترك نمودند.
  14. پس از بدعتها حذر كنيد
  15. و در راه روشن قدم نهيد.
  16. از كارها آنچه ديرينه تر است، برتر است
  17.  و آنچه نو پديد آمده، بدتر.
قبلی بعدی