متن عربی

9-  و من كتاب له (عليه السلام) إلى معاوية :
فَأَرَادَ قَوْمُنَا قَتْلَ نَبِيِّنَا وَ اجْتِيَاحَ أَصْلِنَا وَ هَمُّوا بِنَا الْهُمُومَ وَ فَعَلُوا بِنَا الْأَفَاعِيلَ وَ مَنَعُونَا الْعَذْبَ وَ أَحْلَسُونَا الْخَوْفَ وَ اضْطَرُّونَا إِلَى جَبَلٍ وَعْرٍ وَ أَوْقَدُوا لَنَا نَارَ الْحَرْبِ فَعَزَمَ اللَّهُ لَنَا عَلَى الذَّبِّ عَنْ حَوْزَتِهِ وَ الرَّمْيِ مِنْ وَرَاءِ حُرْمَتِهِ مُؤْمِنُنَا يَبْغِي بِذَلِكَ الْأَجْرَ وَ كَافِرُنَا يُحَامِي عَنِ الْأَصْلِ وَ مَنْ أَسْلَمَ مِنْ قُرَيْشٍ خِلْوٌ مِمَّا نَحْنُ فِيهِ بِحِلْفٍ يَمْنَعُهُ أَوْ عَشِيرَةٍ تَقُومُ دُونَهُ فَهُوَ مِنَ الْقَتْلِ بِمَكَانِ أَمْنٍ وَ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ( صلى الله عليه وآله ) إِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ وَ أَحْجَمَ النَّاسُ قَدَّمَ أَهْلَ بَيْتِهِ فَوَقَى بِهِمْ أَصْحَابَهُ حَرَّ السُّيُوفِ وَ الْأَسِنَّةِ فَقُتِلَ عُبَيْدَةُ بْنُ الْحَارِثِ يَوْمَ بَدْرٍ وَ قُتِلَ حَمْزَةُ يَوْمَ أُحُدٍ وَ قُتِلَ جَعْفَرٌ يَوْمَ مُؤْتَةَ وَ أَرَادَ مَنْ لَوْ شِئْتُ ذَكَرْتُ اسْمَهُ مِثْلَ الَّذِي أَرَادُوا مِنَ الشَّهَادَةِ وَ لَكِنَّ آجَالَهُمْ عُجِّلَتْ وَ مَنِيَّتَهُ أُجِّلَتْ فَيَا عَجَباً لِلدَّهْرِ إِذْ صِرْتُ يُقْرَنُ بِي مَنْ لَمْ يَسْعَ بِقَدَمِي وَ لَمْ تَكُنْ لَهُ كَسَابِقَتِي الَّتِي لَا يُدْلِي أَحَدٌ بِمِثْلِهَا إِلَّا أَنْ يَدَّعِيَ مُدَّعٍ مَا لَا أَعْرِفُهُ وَ لَا أَظُنُّ اللَّهَ يَعْرِفُهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى كُلِّ حَالٍ وَ أَمَّا مَا سَأَلْتَ مِنْ دَفْعِ قَتَلَةِ عُثْمَانَ إِلَيْكَ فَإِنِّي نَظَرْتُ فِي هَذَا الْأَمْرِ فَلَمْ أَرَهُ يَسَعُنِي دَفْعُهُمْ إِلَيْكَ وَ لَا إِلَى غَيْرِكَ وَ لَعَمْرِي لَئِنْ لَمْ تَنْزِعْ عَنْ غَيِّكَ وَ شِقَاقِكَ لَتَعْرِفَنَّهُمْ عَنْ قَلِيلٍ يَطْلُبُونَكَ لَا يُكَلِّفُونَكَ طَلَبَهُمْ فِي بَرٍّ وَ لَا بَحْرٍ وَ لَا جَبَلٍ وَ لَا سَهْلٍ إِلَّا أَنَّهُ طَلَبٌ يَسُوءُكَ وِجْدَانُهُ وَ زَوْرٌ لَا يَسُرُّكَ لُقْيَانُهُ وَ السَّلَامُ لِأَهْلِهِ .

متن فارسی

ص   646
امام عليه السلام در نامه بمعاويه نوشت: طائفه اى از ميان عرب (قريش) تصميم گرفته بود پيامبر ما را بقتل برساند و ريشه ما را بر آورد، غم ها را بسوى ما اعزام داشتند كارهائى نسبت بما انجام دادند: از زندگى شيرين و آب گوارا ما را محروم ساختند، وحشت را لباس زيرين ما قرار دادند، ما را ناگزير ساختند كه بكوهى ناهموار و بدون آب و علف پناه ببريم و آتش جنگ را عليه ما افروختند. خدا در چنين احوالى تصميم گرفت بوسيله ما از دين محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلم دفاع كند در پشت سر آن حضرت هدفگيرى نمايد. آنانكه مؤمن بوديم بخاطر ثواب فعاليت كنيم و آنانكه كافر بوديم بخاطر خويشاوندى از محمد صلّى اللّه عليه و آله و سلم حمايت نمائيم.
هر كس از طائفه قريش مسلمان مى شد ترسى كه ما داشتيم نداشت، زيرا به هم-  پيمان خود تكيه ميكرد و يا بطائفه اش كه از وى دفاع كند و چنين فردى از كشته شدن در امان بود. هر وقت جنگ شدت مى گرفت و مردم حمله مى كردند رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلم اهل بيت خود را پيش مى انداخت و اصحاب خود را بوسيله اهل بيت خويش از گرمى شمشير و نيزه حفظ ميكرد. عبيدة بن حارث در جنگ بدر كشته شد، حمزه در جنگ احد بشهادت رسيد، جعفر در جنگ مؤته شهيد گرديد كسى كه نمى خواهم نامش را ببرم آرزوى شهادت داشت، اما مرگ آنان پيش افتاد و مرگ وى (على عليه السلام) بتأخير از اين روزگار تعجب ميكنم كه مرا در رديف كسى قرار داده كه با من نه همگام بوده، و نه سابقه اى در رديف سابقه من كه هيچكس مانندش را ندارد، داشته است.چرا، ممكن است كسى مطالبى را ادعا كند كه من از آن آگاه نيستم و فكر نميكنم خدا
ص   647
هم از آن اطلاع داشته باشد. در هر حال خداى را شكر گزارم. اما اين مطلب كه درخواست كرده اى قاتلين عثمان را تحويل تو دهم بايد بگويم در اين مطلب دقت كردم و ديدم چنين قدرتى را ندارم. نه اين كه مى توانم آنان را تحويل تو دهم و نه اين كه تحويل ديگرى. بجان خود سوگند اگر دست از گمراهى و مخالفت خود بر ندارى مى بينى كه بزودى تو را تعقيب خواهند كرد و از تعقيب در خشكى و دريا، در كوه و دشت، زحمتى احساس نمى كنند. تنها مطلبى كه هست اين است كه اين درخواست تو بزحمتت مى اندازد و ملاقاتش تو را خوشحال نخواهد كرد، درود بر شايستگان سلام.