متن عربی

272-  وَ قِيلَ إِنَّ الْحَارِثَ بْنَ حَوْطٍ أَتَاهُ فَقَالَ أَ تَرَانِي أَظُنُّ أَصْحَابَ الْجَمَلِ کانُوا عَلَى ضَلَالَةٍ.

فَقَالَ (عليه السلام): يا حَارِثُ إِنَّک نَظَرْتَ تَحْتَک وَ لَمْ تَنْظُرْ فَوْقَک فَحِرْتَ إِنَّک لَمْ تَعْرِفِ الْحَقَّ فَتَعْرِفَ مَنْ أَتَاهُ وَ لَمْ تَعْرِفِ الْبَاطِلَ فَتَعْرِفَ مَنْ أَتَاهُ.
فَقَالَ الْحَارِثُ : فَإِنِّي أَعْتَزِلُ مَعَ سَعِيدِ بْنِ مَالِک وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ ، فَقَالَ (عليه السلام):إِنَّ سَعِيداً وَ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ لَمْ ينْصُرَا الْحَقَّ وَ لَمْ يخْذُلَا الْبَاطِلَ.

متن فارسی

گفته اند که حارث بن حوت، نزد اميرالمومنين (عليه السلام) آمد و گفت: آيا چنان مى بينى و مى انديشى که به گمان من اصحاب جمل (طلحه و زبير و پيروان ايشان) در گمراهى بوده اند؟  اميرالمومنين (عليه السلام) در پاسخ او فرمود: اى حارث، به راستى تو به زير پاى خود نگاه کردى و در نتيجه، سرگردان شدى،  (نگاهت با فکرى کوتاه و ظاهربينى همراه بود) و به بالاى سر خود نگاه نکردى (نگاهت همراه با بلندنظرى و ژرف انديشى نبود) همانا تو حق را نشناختى تا اهل آن را بشناسى،  حارث گفت، پس همانا من، همراه با سعيد بن مالک و عبدالله بن عمر، گوشه گيرى مى کنيم.

 اميرالمومنين عليه السلام گفت: به راستى، سعيد و عبدالله بن عمر، به يارى حق برنخاستند، باطل را هم تنها نگذاشتند.