متن عربی

213-  و من كلام له (عليه السلام) في وصف السالك الطريق إلى اللّه سبحانه :
قَدْ أَحْيَا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ حَتَّى دَقَّ جَلِيلُهُ وَ لَطُفَ غَلِيظُهُ وَ بَرَقَ لَهُ لَامِعٌ كَثِيرُ الْبَرْقِ فَأَبَانَ لَهُ الطَّرِيقَ وَ سَلَكَ بِهِ السَّبِيلَ وَ تَدَافَعَتْهُ الْأَبْوَابُ إِلَى بَابِ السَّلَامَةِ وَ دَارِ الْإِقَامَةِ وَ ثَبَتَتْ رِجْلَاهُ بِطُمَأْنِينَةِ بَدَنِهِ فِي قَرَارِ الْأَمْنِ وَ الرَّاحَةِ بِمَا اسْتَعْمَلَ قَلْبَهُ وَ أَرْضَى رَبَّهُ .

متن فارسی

ص   527

از سخنان امام عليه السلام اين مطلب است:

كسى كه خدا را شناخته است عقل خود را (با شناختن حق) زنده كرده، بر اثر كوشش در راه خدا نفس اماره را كوبيده است .آن قدر زحمت كشيده كه بدنش ضعيف و اخلاقش تصفيه و نرم گرديده است و نور الهى براى او درخشيده است، در نتيجه راه را شناخته و در آن مسير قرار گرفته است و گام بگام به «خانه امن» (بهشت) و خانه ابدى (قيامت) كشيده مى شود و بر اثر فرمان قلب خود و خشنودى خدا از وى پاى او در آسايشگاه ابدى بر اثر اطمينان خاطرى كه پيدا كرده نمى لغزد و بر جاى خود استوار است .